حیات صحابه – جلد چهارم

وصیت عمیربن حبیب به پسرش

طبرانی در الأوسط از ابوجعفر خطمی روایت نموده، که جدش عمیربن حبیب بن خماشه س- که پیامبر صرا در وقت بلوغش درک نموده بود - به پسرش توصیه نمود و گفت: ای پسرم، تو را از مجالست بی‌خردان برحذر می‏دارم، چون همنشینی آن‏ها بیماری است، کسی که از بی‌خرد در گذرد و عفو نماید خوشحال می‏گردد، و کسی که به او پاسخ دهد پشیمان می‏شود، کسی که به چیز اندکی که بی‌خرد می‏آورد راضی نشود به زیاد راضی می‏گردد [۱۶۳۵]، و وقتی که یکی از شما خواست به معروف امر کند، یا از منکر نهی نماید، باید نفس خود را به صبر بر اذیت آماده سازد، و به ثواب از جانب خداوند متعال اعتماد داشته باشد، چون کسی که به ثواب از طرف خداوند ﻷاعتماد نماید، رسیدن اذیت به او ضرری وارد نمی‏کند [۱۶۳۶].

[۱۶۳۵] یعنی کسی که سخن اندک بی‌خردان را متحمل نشود و مقابله نماید منجر بر آن می‏شود که از آنان سخن ناسزای زیادتر بشنود. م. [۱۶۳۶] رجال آن، چنان که هیثمی (۲۶۶/۷) می‏گوید: ثقه‏اند. و این را همچنان ابونعیم و احمد در کتاب الزهد، چنان که در الإصابه (۳۰/۳) آمده، روایت نموده‏اند.