حیات صحابه – جلد چهارم

صبر ابن مسعود بر مرگ برادرش عتبه

ابونعیم [۱۳۹۲]از عون روایت نموده، که گفت: هنگامی که به عبداللَّه ابن مسعود سخبر وفات برادرش عتبه سرسید، گریه نمود، به او گفته شد: آیا گریه می‏کنی؟ گفت: او برادر نسبی‏ام بود، و همراهم با پیامبر خدا صبود ولی با این حال دوست ندارم که من قبل از وی می‏بودم [۱۳۹۳]، اینکه او بمیرد و من به خاطر اجر و ثواب و طلب رضای خدا صبر کنم، برایم محبوب‏تر است از اینکه من بمیرم و او بر من به خاطر طلب رضای خدا صبر نماید. و نزد ابن سعد [۱۳۹۴]از خیثمه سروایت است که گفت: هنگامی که به عبداللَّه خبر مرگ برادرش عتبه برسید، چشم‌هایش اشک ریخت و گفت: این رحمت و مهربانی است، که خداوند آن را آفریده است. و ابن آدم مالک آن نیست.

[۱۳۹۲] الحلیه (۲۵۳/۴). [۱۳۹۳] یعنی: قبل از وی می‏مردم. [۱۳۹۴] ۹۴/۴.