حیات صحابه – جلد چهارم

صبر سیدنا محمد رسول خدا صبر مرگ پسرش ابراهیم

ابن سعد [۱۳۴۸]از انس بن مالک سروایت نموده، که گفت: ابراهیم را دیدم که در پیش روی پیامبر خداصجان می‏داد، و چشم‏های رسول خدا صاشک می‏ریخت، پیامبر خدا صفرمود: «چشم اشک می‏ریزد، و قلب اندوهگین می‏گردد، و جز آنچه پروردگارمان را راضی میکند، غیر آن را نمی‏گوییم، به خدا سوگند، ای ابراهیم، ما به خاطر تو اندوهگین هستیم».

و نزد وی [۱۳۴۹]همچنان از مکحول روایت است که گفت: رسول خدا صدر حالی که بر عبدالرحمن تکیه نموده بود داخل شد و ابراهیم جان می‏داد، هنگامی که در گذشت چشم‏های پیامبر خدا صاشک ریخت، عبدالرحمن به او گفت: ای پیامبر خدا، این چیزی است، که مردم را از آن نهی می‏کنی، وقتی مسلمانان تو را ببینند که گریه می‏کنی، آن‏ها نیز گریه می‏کنند!! گوید: هنگامی که اشکش خشک شد، گفت: «این مهربانی است و کسی که رحم نکند رحم نمی‏شود، مردم را از نوحه خوانی نهی می‏کنیم، و از اینکه مردی به آنچه توصیف شود که در وی نیست»، بعد از آن فرمود: «اگر وعده با هم یک جا شدن، و راه پیمودنی نمی‏بود، و آخر ما به اول مان نمی‏پیوست، بر وی اندوهی غیر از این اندوه می‏داشتیم، ما بر وی غمگین هستیم، چشم اشک می‏ریزد، قلب اندوهگین می‏شود، و آنچه پروردگارمان را ناراضی گرداند، آن را نمی‏گوییم، باقی دوره شیرخوارگی وی در جنت می‏باشد» [۱۳۵۰].

[۱۳۴۸] ۹۰/۱. [۱۳۴۹] ۸۸/۱. [۱۳۵۰] این را وی (۸۹/۱) همچنان از عبدالرحمن بن عوف طویل‏تر از آن، و به معنای آن روایت کرده است.