حیات صحابه – جلد چهارم

بشارت پیامبر صبراى کسانى که بعد از وى مى‏آیند

ابویعلی از عمربن خطاب سروایت نموده، که گفت: با پیامبر صنشسته بودم که گفت: «مرا از بهترین اهل ایمان در ایمان داری خبر دهید؟» گفتند: ای رسول خدا، ملایک، گفت: «آنان همینطوراند، و برای‌شان می‏سزد، و چه آنان را از این باز می‏دارد، در حالی که خداوند ایشان را در همان منزلت بلند قرار داده است؟ بلکه غیر آنان؟» گفتند: ای رسول خدا، انبیا آنانی که خداوند ایشان را به رسالت خود و نبوت عزت داده است، گفت: «آنان همینطوراند، و برای‌شان می‏سزد، و چه آنان را باز می‏دارد، در حالی که خداوند ایشان را در همان منزلت قرار داده است؟» گفتند: ای رسول خدا، شهدا آنانی که با انبیا شهید شدند، گفت: «آنان همینطوراند، و برای‌شان می‏سزد، و چه ایشان را باز می‏دارد، در حالی که خداوند آنان را به شهادت عزت بخشیده است؟ بلکه غیر آنان؟» گفتند: پس چه کسی ای رسول خدا؟ فرمود: «اقوامی که در پشت‏های مردان‌اند و بعد از من می‏آیند و به من ایمان می‏آورند و مرا ندیده‏اند، و تصدیقم می‏کنند و مرا ندیده‏اند، ورق معلق [۳۵۶]را می‏یابند و به آنچه در آن است عمل می‏نمایند. اینان بهترین اهل ایمان در ایمان‌اند» [۳۵۷]. هیثمی [۳۵۸]می‏گوید: این را ابویعلی روایت نموده، و بزار این را از عمر سروایت نموده که پیامبر صفرمود: «مرا از بزرگترین صاحب منزلت در میان مردم نزد خداوند در روز قیامت خبر بدهید؟» گفتند: ملائک، گفت: «و چه ایشان را، با نزدیکی‌شان به پروردگارشان از این باز می‏دارد؟ بلکه غیر ایشان؟» گفتند: انبیا، فرمود: «و چه ایشان را باز می‏دارد، در حالی که وحی برای‏شان نازل می‏گردد؟ بلکه غیر ایشان؟» گفتند: پس ای رسول خدا ما را خبر بده، گفت: «قومی که بعد از شما می‏آیند، به من ایمان می‏آورند و مرا ندیده‏اند، ورق معلق را می‏یابند و به آن ایمان می‏آورند، اینان در روز قیامت نزد خداوند از بزرگترین منزلت - یا [گفت] بزرگترین ایمان - در میان خلق برخوردارند» [۳۵۹]. و بزار گفته: صواب این است که این روایت از زیدبن اسلم مرسل است، و یکی از دو اسناد مرفوع بزار حسن است.

و نزد احمد از ابوجمعه سروایت است که گفت: با رسول خدا صنهار را صرف نمودیم و ابوعبیده بن جراح سهمراه مان بود، گفت: ای رسول خدا آیا کسی از ما بهتر و افضل است؟ همراهت اسلام آوردیم و همراهت جهاد کردیم. فرمود: «بلی، قومی که بعد از من می‏باشند، به من ایمان می‏آورند و مرا ندیده‏اند» [۳۶۰]- [۳۶۱].

و نزد احمد از ابوامامه سروایت است که رسول خدا صفرمود: «خوشا به حال کسی که مرا دید و به من ایمان آورده، و خوشا به حال کسی که به من ایمان آورده و مرا ندیده است» هفت مرتبه [۳۶۲]- [۳۶۳].

[۳۵۶] هدف قرآن کریم است. [۳۵۷] ضعیف. ابویعلی (۱۶۰). [۳۵۸] هیثمی (۶۵/۱۰). [۳۵۹] بزار (۲۸۳۹) بصورت مرسل. [۳۶۰] هیثمی (۶۶/۱۰) می‏گوید: این را احمد، ابویعلی و طبرانی به چندین اسناد روایت کرده‏اند، و رجال یکی از اسنادهای احمد ثقه‏اند. [۳۶۱] سند آن ضعیف است. احمد (۴/ ۱۰۶) ابویعلی (۱۵۵۹) در سند آن صالح بن محمد بن زائده است که وی را ضعیف دانسته‌اند البته حدیثی که احمد از خالد بن دریک از ابی محیرز از ابی جمعه روایت کرده است (۴/ ۱۰۶) آن را قوی می‌کند (۱۶۹۱۴) که سند آن صحیح است. [۳۶۲] هیثمی (۶۷/۱۰) می‏گوید: احمد و طبرانی این را به اسناد روایت کرده‏اند. و رجال آن رجال صحیح‌اند، غیر ایمن بن مالک اشعری که ثقه است. [۳۶۳] صحیح. احمد (۵/ ۲۴۸) نگا: صحیح الجامع (۳۹۲۴) و المجمع (۱۰/ ۶۷).