حیات صحابه – جلد چهارم

سوار شدن حسن و حسین ببر پشت پیامبر صدر نماز و دراز نمودن سجده به این خاطر

بزار از ابوسعید سروایت نموده، که گفت: حسن سدر حالی نزد پیامبر خدا صآمد که وی در سجده بود، و بر پشتش سوار گردید، پیامبر خدا صاو را با دست خود محکم گرفت و ایستاد، و باز رکوع نمود و حسن بر پشتش ایستاد، هنگامی که برخاست وی را رها نمود و او رفت [۷۹۸]. هیثمی (۱۷۵/۹) می‏گوید: این را بزار روایت نموده و در اسناد آن اختلاف است.

و نزد طبرانی از زبیر سروایت است که گفت: رسول خدا صرا در سجده دیدم، در این اثنا حسن بن علی بآمد و بر پشت وی سوار شد، و پیامبر صوی را تا اینکه خودش پایین نشد پایین ننمود، و پیامبر صپاهای خود را برای وی گشاده می‏نمود، و او از یک طرف داخل می‏شد و از طرف دیگر بیرون می‏گردید [۷۹۹]. هیثمی (۱۷۵/۹) گفته است: در این حال علی بن عابس آمده، و ضعیف می‏باشد. و نزد بزار از بهی روایت است که گفت: به عبداللَّه بن زبیر بگفتم: مرا از شبیه‏ترین مردم به پیامبر خدا صخبر بده، گفت: حسن بن علی بشبیه‏ترین مردم به پیامبر خدا صو محبوب‏ترین آن‏ها نزد وی بود، وی می‏آمد و پیامبر صدر سجده می‏بود، و بر پشت وی سوار می‏شد، و پیامبر صتا پاین نیاوردن وی بر نمی‏خاست، ومی آمد و در زیر شکم وی داخل می‏شد، و پیامبر صپاهای خود را به او گشاده می‏نمود تا بیرون شود [۸۰۰]. هیثمی (۱۷۶/۹) می‏گوید: در این علی بن عابس آمده، و ضعیف می‏باشد.

و در نزد ابویعلی از عبداللَّه بن مسعود سروایت است که گفت: رسول خدا صنماز می‏خواند، و وقتی که به سجده می‏رفت، حسن و حسین ببر پشت وی می‏پریدند، و وقتی می‏خواستند آن‏ها را منع نمایند، به‌سوی آن‏ها اشاره می‏نمود که آن دو را بگذارید، و هنگامی که نماز را تمام می‏نمود آن‏ها را بر زانوی خود گذاشته می‏گرفت: «کسی که مرا دوست دارد، باید این دو را دوست داشته باشد» [۸۰۱]. هیثمی (۱۷۹/۹) می‏گوید: این را ابویعلی و بزار روایت نموده‏اند، و بزار گفته است: وقتی که نماز را تمام می‏نمود، آن‏ها را در آغوش خود می‏گرفت. و طبرانی این را به اختصار روایت نموده، و رجال ابویعلی ثقه‏اند، و در بعضی‌شان اختلاف است.

و نزد ابویعلی از انس سروایت است که گفت: پیامبر خدا صسجده می‏نمود، و حسن یا حسین بمی‏آمد [۸۰۲]و بر پشت وی سوار می‏شد و او سجده را طولانی می‏نمود، گفته می‏شد: ای نبی خدا، سجده را طولانی نمودی؟ می‏گفت: «پسرم مرا سوار شده بود و نپسندیدم که او را به عجله دور کنم» [۸۰۳]. هیثمی (۱۸۱/۹) می‏گوید: در این محمدبن ذکوان آمده، وی را ابن حبان ثقه دانسته، و غیر وی ضعیفش دانسته‏اند، و بقیه رجال آن رجال صحیح‌اند.

[۷۹۸] ضعیف. بزار (۲۶۳۸) نگا: المجمع (۹/ ۱۷۵). [۷۹۹] ضعیف. چنانکه هیثمی (۹/ ۱۷۵) می¬گوید. [۸۰۰] ضعیف. بزار (۲۶۳۷) در سند آن علی بن عابس ضعیف است. نگا: المجمع (۹/ ۱۷۶). [۸۰۱] حسن. ابویعلی (۵۰۱۷، ۵۳۶۸). [۸۰۲] شاید درست همینطور باشد، و در اصل حسن حسین آمده است. [۸۰۳] حسن لغیره. ابویعلی (۳۴۲۸) در سند آن محمد بن ذکوان ضعیف است اما حدیث قبل و بعد شاهد آن است. نگا: المطالب العالیة (۳۹۹۸).