حیات صحابه – جلد چهارم

حسن اخلاق مصعب و عبداللَّه بن مسعود ب

ابن سعد [۱۱۳۱]از عامربن ربیعه سروایت نموده، که گفت: مصعب بن عمیر ساز روزی که اسلام آورده بود، تا به قتل رسیدنش در احد خداوند رحمتش کند، رفیق و یار من بود، و در هردو هجرت یکجا با ما به سرزمین حبشه آمد، وی از میان قوم رفیق من بود ، ومردی را هرگز با اخلاق‏تر و کم اختلاف‏تر از وی ندیدم. و ابن سعد [۱۱۳۲]از حبه بن جوین روایت نموده، که گفت: نزد علی سبودیم، و بعضی قول عبداللَّه (بن مسعود) سرا متذکر شدیم، قوم وی را ستودند، و گفتند: ای امیرالمؤمنین، ما مردی نیک اخلاق‏تر و از نگاه تعلیم سودمند و مهربان‏تر، نیک مجلس‏تر و متقی‏تر از عبداللَّه بن مسعود ندیدیم!! آن گاه علی سگفت: شما را به خدا سوگند می‏دهم، آیا این را از صدق قلب‏های‌تان گفتید؟ گفتند: آری، گفت: بار خدایا، من تو را شاهد می‏گیرم، بار خدایا، من درباره وی مثل گفته‏های این‏ها، یا بهتر از آن را می‏گویم، و در روایت دیگری از وی افزوده است: وی قرآن راخواند، و حلال آن را حلال دانست و حرامش را حرام، فقیه در دین بود و عالم به سنت.

[۱۱۳۱] ۸۲/۳. [۱۱۳۲] ۱۱۰/۳.