حیات صحابه – جلد چهارم

قول پیامبر صبه کسى که نزدش از بدى رفتار خویشاوندانش نسبت به خود شکایت برد

مسلم [۱۰۷۰]از ابوهریره سروایت نموده، که مردی گفت: ای پیامبر خدا، من اقربایی دارم که با آن‏ها ارتباط می‏گیرم، و آن‏ها با من ارتباط نمی‏گیرند، من برای‌شان نیکی میکنم، و آن‏ها برایم بدی می‏کنند، من در برابر آن‏ها بردباری می‏کنم، و آنها در ارتباط با من از راه جهالت برخورد می‏کنند، پیامبر صفرمود: «اگر آن چنان باشی که گفتی، گویی که بر آن خاکستر گرم می‏پاشی، و تا وقتی که به این حالت باشی، از طرف خداوند با تو معین و مددکاری بر آن‏ها می‏باشد» [۱۰۷۱]. و این را بخاری [۱۰۷۲]از ابوهریره به مانند آن روایت نموده است. و نزد احمد از عبداللَّه بن عمرو بروایت است که گفت: مردی نزد پیامبر خدا صآمد و گفت: ای رسول خدا، من اقوامی دارم که با آنها ارتباط می‏گیرم و آنها با من قطع رابطه می‏کنند، گذشت و عفو می‏کنم، و آنها بر من ظلم می‏کنند، برای‌شان نیکی می‏کنم، و آن‏ها به من بدی می‏رسانند، آیا من نیز در مقابل ایشان همان رفتار را انجام دهم؟ فرمود: «اگر چنین کنی همه مشترک و یکی می‏باشید، ولیکن فضیلت را پیشه کن، و با آن‏ها ارتباط برقرار کن، چون تا وقتی که بر این کار استوار باشی، ملکی از جانب خداوند ﻷبه عنوان همکار همراهت می‏باشد». هیثمی (۱۵۱/۸) می‏گوید: این را طبرانی روایت نموده، و رجال آن رجال صحیح‌اند، مگر اینکه اعمش ابن مسعود را درک ننموده است [۱۰۷۳].

[۱۰۷۰] ۳۱۵/۲. [۱۰۷۱] مسلم (۲۵۵۸) احمد (۲/ ۳۰۰، ۴۱۲، ۴۸۴). [۱۰۷۲] الأدب (ص۱۱). [۱۰۷۳] شیخ احمد شاکر آن را صحیح دانسته است. احمد (۲/ ۱۸۱) شیخ احمد شاکر با وجود آنچه گفته شد آن را صحیح دانسته است.