حیات صحابه – جلد چهارم

اقوال انس در این باره

ابونعیم [۱۰۸۷]از انس سروایت نموده، که گفت: پیامبر خدا صبا لطف‏ترین مردم بود، به خدا سوگند، از هیچ غلام، کنیز، و طفلی که در صبحگاهان سرد برایش آب می‏آورد تا روی و دست‌هایش را تا آرنج بشوید امتناع نمی‏ورزید [۱۰۸۸]و هرگاه سئوال کننده‏ای از وی می‏پرسید، گوشش را برای وی خم می‏نمود، و از وی بر نمی‏گشت، تا اینکه همان سوال کننده خود از وی منصرف می‏شد، و هر کسی که دستش را می‏گرفت، آن را به وی می‏داد، و دستش را [از دست وی] نمی‏کشید، تا اینکه او خودش دست خود را از [دست] وی می‏کشید. و نزد مسلم [۱۰۸۹]از انس بن مالک روایت است که گفت: پیامبر خدا صوقتی که نماز بامداد را می‏خواند، خادم‏های مدینه با ظرف‏های خود که در آن آب می‏بود می‏آمدند، و هر ظرفی که آورده می‏شد، وی دست خود را در آن داخل می‏نمود، و بسا اوقات آب در بامداد سرد برای او می‏آمد، و او دست خود را در آن داخل می‏نمود [۱۰۹۰].

و نزد یعقوب بن سفیان از انس سروایت است که گفت: پیامبر خدا صوقتی با مردی مصافحه می‏نمود، یا مردی با او مصافحه می‏کرد، دست خود را تا وقتی نمی‏کشید، که آن مرد دست خود را از دست وی نمی‏کشید، و اگر با وی روبرو می‏شد رویش را تا وقتی از وی بر نمی‏گردانید، که آن مرد خود از وی منصرف نمی‏شد، و زانوهایش در پیش روی همنشینش دراز کشیده دیده نمی‏شد [۱۰۹۱]. این را ترمذی و ابن ماجه، چنانکه در البدایه (۳۹/۶) آمده روایت نموده‏اند، و ابن سعد (۹۹/۱) مثل آن را روایت کرده است. و نزد ابوداود از وی روایت است که گفت: هرگز مردی را ندیدم که در گوش پیامبر صصحبت نموده باشد، و او سر خود را دور کرده باشد، تا اینکه همان مرد خودش سر خود را دور می‏نمود، و پیامبر خدا صرا هرگز ندیدم که مردی دستش را گرفته باشد، و او دست وی را رها نموده باشد، تا اینکه همان مرد خودش دست وی را رها می‏نمود [۱۰۹۲]. این را ابوداود به تنهایی، چنانکه در البدایه (۳۹/۶) آمده، روایت نموده است.

[۱۰۸۷] الدلائل (ص۵۷). [۱۰۸۸] برای پیامبر صآب می‏آوردند تا وضو نماید و از آب وضوی وی تبرک می‏جستند. [۱۰۸۹] ۲۵۶/۲. [۱۰۹۰] مسلم (۲۳۲۴). [۱۰۹۱] ضعیف. ابن ماجه (۳۷۱۶) آلبانی می‌گوید: همه‌ی آن صعیف است جز جمله‌ی مصافحه که ثابت است: ضعیف ابن ماجه (۸۱۳). [۱۰۹۲] حسن. ابوداوود (۴۷۹۴) آلبانی آن را حسن دانسته است.