حیات صحابه – جلد چهارم

قصه ربیعه بن کعب با پیامبر صدرباره حرص وى به ثواب

احمد از ربیعه بن کعب سروایت نموده، که گفت: تمام روز خدمت رسول خدا صرا می‏کردم تا اینکه نماز عشاء را می‏خواند، بعد وقتی که به خانه‏اش داخل می‏شد، بر دروازه‏اش می‏نشستم، و [با خود] می‏گفتم: ممکن است برای پیامبر خدا صضرورتی پیش آید، و پی در پی از رسول خدا صمی‏شنیدم که می‏گفت: «سبحان الله وبحمده»، تا اینکه خسته می‏شدم و بر می‏گشتم، یا چشم‏هایم بر من غلبه می‏نمودند و خواب می‏رفتم، روزی برایم با در نظر گرفتن حقم بر او و خدمتم برایش گفت: «ای ربیعه بن کعب از من بخواه تا به تو بدهم»، می‏گوید: گفتم: ای پیامبر خدا، در این‏باره فکر می‏کنم و بعد آن را به عرض می‏رسانم. می‏افزاید: با خود فکر نمودم، و دانستم که دنیا قطع شدنی و زایل شدنی است، و در آن رزقی برایم هست که می‏آید و کفایت خواهد نمود. می‏گوید: بنابراین گفتم: از پیامبر خدا درباره آخرتم سؤال می‏کنم، چون وی نزد خداوند از منزلت [بلندی] که لایق اوست برخوردار می‏باشد، می‏افزاید: بعد نزدش آمدم و گفت: «ای ربیعه چه کردی؟» می‏گوید: گفتم: بلی، ای پیامبر خدا، از تو می‏خواهم تا نزد پروردگارت مرا شفاعت کنی، و او مرا از آتش رها سازد، می‏گوید: پیامبر صپرسید: «ای ربیعه چه کسی تو را به این امر نمود؟» می‏گوید: گفتم: نه، سوگند به ذاتی که تو را به حق مبعوث نموده، هیچ کس مرا به این امر نکرده است، ولی هنگامی که تو گفتی، از من سؤال کن به تو می‏دهم، و نزد خداوند از منزلت [بلندی]برخوردار بودی که تو لایق آن هستی، در کار خود فکر نمودم، و دانستم که دنیا قطع شدنی و زایل شدنی است، و من در آن رزقی دارم که برایم خواهد آمد، بنابراین گفتم: از پیامبر خدا برای آخرتم سئوال می‏کنم، می‏گوید: آن گاه پیامبر خدا صمدت طولانی خاموش شد، و بعد از آن به من گفت: «من این کار را می‏کنم، ولی مرا بر نفست به کثرت سجده یاری کن» [۱۴۳۶]. این چنین در البدایه (۳۳۵/۵) آمده است، و این را طبرانی در الکبیر [۱۴۳۷]از روایت ابن اسحاق به مانند آن روایت کرده، و مسلم و ابوداود آن را به اختصار روایت نموده‏اند. و در لفظ مسلم آمده، که گفت: با پیامبر خدا صشب را سپری می‏نمودم، و آب وضو و ضرورت وی را برایش می‏آوردم، [باری] به من گفت: «از من بخواه»، گفتم: از تو رفاقت و همراهی ات را در جنت می‏خواهم، گفت: «آیا غیر از این»؟ گفتم: همان است که گفتم: فرمود: «پس مرا به کثرت سجده بر نفست یاری کن» [۱۴۳۸].

[۱۴۳۶] مسلم (۴۸۹) احمد (۴/ ۵۹) ابوداوود (۱۳۲۰). [۱۴۳۷] طبرانی (۵/ ۵۲) نگا: مجمع الزوائد (۲/ ۴۲۹). [۱۴۳۸] این چنین در الترغیب (۲۱۳/۱) آمده است.