حیات صحابه – جلد چهارم

اقوال عمر، ابوذر، على و ابن مسعود در این باره

ابن المبارک، ابن ابی الدنیا در الفرج و عسکری در المواعظ از عمر سروایت نموده‏اند که گفت: در هر حالی که باشم باکی ندارم، در حالتی که دوست می‏دارم، و در حالتی که بد می‏برم، چون من نمی‏دانم که خیر در آنچه دوست می‏دارم هست، یا در آنچه بد می‏بینم [۱۴۹۶]. و ابن عساکر از حسن [۱۴۹۷]از علی بروایت نموده که به وی گفته شد: ابوذر سمی‏گوید: فقر از غنا برایم محبوب‏تر است، و مریضی از صحت برایم محبوب‏تر است! گفت: خداوند ابوذر را رحم کند، اما من می‏گویم: کسی که به حسن انتخاب خداوند توکل نماید، آن گاه هر حالتی را که خداوند برایش انتخاب کند، وی آرزو نمی‏نماید که: کاش در غیر آن قرار داشته باشم، و این حقیقت دانستن رضا بر تصرف قضا است [۱۴۹۸]. و ابن عساکر از علی سروایت نموده، که گفت: کسی که به قضای خداوند تن در دهد و راضی گردد، قضا بر وی جاری می‏گردد و برایش اجر می‏باشد، و کسی که به قضای خداوند راضی نگردد، قضا بر وی جاری می‏گردد. و عملش نابود می‏شود [۱۴۹۹]. و ابونعیم [۱۵۰۰]از عبداللَّه بن مسعود سروایت نموده، که گفت: هر کس در روز قیامت آرزو می‏کند، که [کاش] در دنیا طعام کفاف می‏خورد، صبح نمودن و شب کردن در دنیا بر هر حالتی که باشد شما را ضرر نمی‏رساند، مگر اینکه در نفس اندوه و بی‏قراری از آن حالت باشد، و اینکه یکی از شما آتش پاره‏ای را به دندان بگیرد تا خاموش گردد، برایش بهتر از این است که به امری که خداوند آن را فیصله نموده، بگوید: ای کاش این نمی‏بود!!.

[۱۴۹۶] این چنین در الکنز (۱۴۵/۲) آمده است. [۱۴۹۷] از حسن بن علی. [۱۴۹۸] این چنین در الکنز (۱۴۵/۲) آمده است. [۱۴۹۹] این چنین در الکنز (۱۴۵/۲) آمده است. [۱۵۰۰] الحلیه (۱۳۷/۱).