حیات صحابه – جلد چهارم

احادیث درباره وعید قتل یک مسلمان

طبرانی از ابن عباس بروایت نموده، که گفت: کسی در زمان رسول خدا صکشته شد، و قاتلش معلوم نبود، پس پیامبر صبه منبر خود بلند شد و گفت: «ای مردم، آیا در حالی که من در میان‌تان هستم کسی کشته می‏شود، و قاتلش معلوم نمی‏باشد؟! اگر اهل آسمان و زمین بر قتل مسلمانی جمع شوند خداوند ایشان را بی‌عدد و بی‌حساب جزا خواهد داد» [۳۷۸]- [۳۷۹].

و نزد بزار از ابوسعید سروایت است که گفت: کسی در زمان رسول خدا صبه قتل رسید، پیامبر صبرای ایراد خطبه بلند شد و گفت: «آیا نمی‏دانید چه کسی این مقتول را در میان شما به قتل رسانیده است؟» - سه بار -، گفتند: به خدا سوگند، نه، گفت: «سوگند به ذاتی که جان محمد در دست اوست، اگر اهل آسمان‏ها و زمین بر قتل مؤمنی جمع شوند، خداوند همه‌شان را داخل جهنم می‏کند، و کسی که اهل بیت ما را بدگویی کند خداوند وی را به آتش می‏اندازد» [۳۸۰]- [۳۸۱].

[۳۷۸] هیثمی (۲۹۷/۷) می‏گوید: رجال آن، رجال صحیح‌اند، غیر عطاء ابن ابی مسلم که ابن حبان وی را ثقه دانسته و گروهی ضعیفش دانسته‏اند. [۳۷۹] ضعیف. طبرانی در الکبیر (۱۲/ ۱۳۳) در سند آن عطاء بن مسلم خفاف است که ضعیف است: میزان الاعتدال (۳/ ۷۶) تقریب (۲/ ۲۲). [۳۸۰] هیثمی (۲۹۶/۷) می‏گوید: در این روایت داودبن عبدالحمید و غیروی از ضعیفان آمده‏اند. [۳۸۱] ضعیف. بزار (۳۳۴۸).