حیات صحابه – جلد چهارم

مزاح نعیمان با یک اعرابى

ابن عبدالبر [۱۳۰۲]از ربیعه بن عثمان سروایت نموده، که گفت: اعرابیی نزد پیامبر صآمد و داخل مسجد گردید، و شتر خود را در صحن آن خواباند، بعضی اصحاب پیامبر صبرای نعیمان بن عمرو انصاری س- که به او النعیمان گفته می‏شد - گفتند: اگر این را ذبح کنی و بخوریم خوب می‏شود، چون به گوشت خیلی زیاد اشتها پیدا کرده‏ایم، و پیامبر صقیمت آن را می‏پردازد، می‏گوید: آن گاه نعیمان آن را ذبح نمود، بعد آن اعرابی بیرون آمد و شتر خود را دید و فریاد کشید: ای محمد، ذبحش نموده‏اند! آن گاه پیامبر صبیرون آمد و گفت: «کی این کار را نموده است؟» گفتند: نعیمان، و پیامبر صبه دنبال وی بیرون رفت، و از او می‏پرسید، تا اینکه او را در خانه ضباعه بنت زبیر بن عبدالمطلب سیافت، که در حفره‏ای مخفی شده است، و برگها و شاخه‏های خرما را بر سر خود انداخته است، آن گاه مردی به طرف وی اشاره نمود و صدای خود را بلند نموده گفت: ای رسول خدا، من وی را ندیدم، و به انگشت خود به همان جایی اشاره نمود که او در آن بود، آن گاه پیامبر خدا صوی را بیرون کشید، و رویش با شاخه‏های خرمایی که بالایش افتاده بود تغییر کرده بود، و به او گفت: «چه تو را به آنچه انجام دادی واداشت؟» گفت: ای پیامبر خدا، آنانی که مرا به تو نشان دادند، همان‏ها امرم نمودند، می‏گوید: و رسول خدا صروی وی را پاک می‏نمود و می‏خندید، می‏افزاید: بعد از آن پیامبر خدا صتاوان آن را پرداخت [۱۳۰۳].

[۱۳۰۲] الاستیعاب (۵۷۵/۳). [۱۳۰۳] این چنین این را در الإصابه (۵۷۰/۳) از زبیربن بکار و او از ربیعه بن عثمان ذکر کرده است.