حیات صحابه – جلد چهارم

سعى و کوشش عثمان و عبداللَّه بن زبیر در عبادت

ابونعیم [۱۴۵۴]از زبیربن عبداللَّه از مادر بزرگش که به وی زهیمه گفته می‏شد روایت نموده، که گفت: عثمان سهمیشه روزه می‏گرفت، و شب را، به جز اندکی از اولش، قیام می‏نمود [۱۴۵۵]. و ابن عساکر از مجاهد روایت نموده، که گفت: ابن زبیر بدر عبادت به حدی رسیده بود، که کسی به آن نرسیده بود، سیلی آمد و مردم را از طواف بازداشت، آن گاه ابن زبیر آمد و یک هفته در میان آب طواف نمود [۱۴۵۶].

و ابن جریر از قطن بن عبداللَّه روایت نموده، که گفت: ابن زبیر بهفت روز روزه وصال [۱۴۵۷]می‏گرفت، حتی که روده‏هایش خشک گردید [۱۴۵۸]. و نزد وی همچنان از هشام بن عروه روایت است که گفت: عبداللَّه بن زبیر هفت روز روزه وصال می‏گرفت، و هنگامی که خیلی مسن شد، آن را سه روز گردانید [۱۴۵۹].

[۱۴۵۴] الحلیه (۵۶/۱). [۱۴۵۵] ابن ابی شیبه مانند این را، چنانکه در المنتخب (۱۰/۵) آمده، روایت نموده است. [۱۴۵۶] این چنین در المنتخب (۲۲۶/۵) آمده است. [۱۴۵۷] روزه وصال آن است که شب و روز روزه گیرد و افطار نکند. [۱۴۵۸] این روش وی است، و آنچه فقها بر آن هستند این است که: روزه وصال حرام است، و این ویژه پیامبر صبود. [۱۴۵۹]. -این چنین در المنتخب (۲۲۶/۵) آمده است، و قصه آن دو و غیر ایشان از صحابه در بخش نماز خواهد بود.