حیات صحابه – جلد چهارم

حدیث على سدر این باره

ابن سعد [۱۴۴]از علی ابن ابی طالب سروایت نموده، که گفت: هنگامی که به تجهیز پیامبر خدا صشروع نمودیم دروازه را به روی همه مردم بستیم، آن گاه انصار صدا نمودند که: ما دایی‏های وی هستیم. و جایگاه‏مان در اسلام نیز هویداست! و قریش صدا نمودند که: ما عصبه [۱۴۵]وی هستیم، ابوبکر سفریاد برآورد: ای گروه مسلمانان، هر قوم به جنازه خود از غیر خود مستحق‏تراند. من شما را به خداوند سوگند می‏دهم [که داخل نشوید]: چون اگر شما داخل شوید، قوم خود وی را، از او دور می‏سازید، به خدا سوگند، جز کسی که فراخوانده می‏شود [۱۴۶]، دیگر کسی داخل نمی‏شود. و از علی بن حسین بروایت است که گفت: انصار فریاد نمودند که: ما حقی داریم، چون او فرزند خواهر ماست و جایگاه مان در اسلام نیز هویداست، و نزد ابوبکر سمراجعه نمودند، وی گفت: قوم خودش به وی اولی تراند، به علی و عباس بمراجعه کنید، چون کسی که آن‏ها بخواهند کس دیگری اجازه ندارد وارد شود [۱۴۷].

[۱۴۴] ابن سعد (۶۱/۲). [۱۴۵] عصبه خویشاوندان مرد از طرف پدر را گویند. م. [۱۴۶] یعنی از آل بیت. [۱۴۷] ضعیف. ابن سعد در طبقات (۲/ ۲۷۸) که مرسل است.