گریه نمودن مرد حبشى در پیش روى پیامبر صهنگامى که آیهاى را تلاوت نمود
بیهقی و اصبهانی از انس سروایت نمودهاند، که گفت: پیامبر خدا صاین آیه را تلاوت نمود:
﴿وَقُودُهَا ٱلنَّاسُ وَٱلۡحِجَارَةُ﴾[البقرة: ۲۴].
ترجمه: «و هیزم آن مردم و سنگ هاست».
و افزود: «هزار سال در آن آتش برافروخته شد تا اینکه سرخ گردید، و هزار سال دیگر تا اینکه سفید گردید، و هزار سال دیگر تا اینکه سیاه گردید، و حالا سیاه و تاریک است و شعلهاش خاموش نمیگردد»، انس می‌گوید: در پیش روی پیامبر خدا صمرد سیاهی قرار داشت، و به آواز بلند گریست، آن گاه جبرئیل ÷بر وی نازل شد و گفت: این گریه کننده در پیش رویت کیست؟ پیامبر صگفت: «مردی است از حبشه»، و او را به نیکی ستود [جبریل] گفت: خداوند ﻷمی‌گوید: «به عزت جلال و بلندیم بالای عرشم سوگند، چشم هر بندهای که در دنیا از خوفم بگرید، خنده او را در جنت زیاد میگردانم» [۱۵۳۶]. این چنین در الترغیب (۱۹۴/۵) آمده است.
[۱۵۳۶] ضعیف. ترمذی (۳/ ۳۴۶) ابن ماجه (۲/ ۵۸۷) ترمذی می‌گوید: حدیث ابوهریره در این باره موقوف صحیح تر است و گمان نمی‌کنم کسی جز یحیی بن ابی بکر از شریک آن را مرفوع روایت کرده باشد./ پایان سخن ترمذی. برخی از آن بصورت موقوف به صحت رسیده است. مالک در موطا (۳/ ۱۵۶) نگا الضعیفة (۱۳۰۵) مجمع الزوائد (۱۰/ ۱۸۸) ضعیف الترغیب (۲۱۳۲).