حیات صحابه – جلد چهارم

مزاح پیامبر صبا عایشه و سایر همسرانش

ابوداود از نعمان بن بشیر سروایت نموده، که گفت: ابوبکر سبرای ورود نزد پیامبر صاجازه خواست، و صدای عایشه را بر پیامبر خدا صبلند شنید، هنگامی که داخل شد، وی را گرفت تا او را سیلی بزند، و گفت: آیا صدایت را بر پیامبر خدا بلند می‏کنی؟! آن گاه پیامبر صابوبکر را بازداشت، و ابوبکر خشمگین بیرون آمد، وقتی که ابوبکر سبیرون آمد، پیامبر خدا صگفت: «دیدی که چگونه از دست این مرد نجاتت دادم»، بعد ابوبکر سروزهایی درنگ نمود، وباز برای ورود نزد پیامبر خدا صاجازه خواست، و آن دو را دریافت که صلح نموده‏اند، به آنان گفت: مرا چنانکه در جنگ‌تان داخل نمودید، در صلح‌تان نیز داخل کنید، پیامبر خدا صفرمود: «نمودیم، نمودیم» [۱۲۸۴]. این چنین در البدایه (۴۶/۶) آمده است.

و احمد از عایشه لروایت نموده، که گفت: در یکی از سفرهای پیامبر صهمراهش بیرون رفتم، آن وقت دختری بودم که زیاد چاق نبودم، وی به مردم گفت: «جلو بروید»، و آن‏ها جلو رفتند، بعد به من گفت: «بیا که با هم مسابقه بدهیم»، و من با او مسابقه دادم، و از وی پیشی گرفتم، وی در مقابلم خاموشی اختیار نمود، تا اینکه چاق شدم، و آن را فراموش نمودم، و باز با وی در یکی از سفرهایش بیرون رفتم، وی به مردم گفت: «جلو بروید»، و آن‏ها پیش رفتند، بعد به من گفت: «بیا که با هم مسابقه بدهیم»، با وی مسابقه دادم، و از من سبقت جست، و به خندیدن شروع نمود و گفت: «این به آن» [۱۲۸۵]. این چنین در صفه الصفوه (۶۸/۱) آمده است.

و احمد از انس بن مالک بروایت نموده که: پیامبر صدر مسیری قرار داشت، و حدی - یا ساربانی - برای سریع ساختن شترهای زنانش رجز و شعر می‏خواند، می‏گوید: و زنان پیامبر صدر جلوی روی وی می‏رفتند، آن گاه رسول خدا صفرمود: «ای انجشه وای بر تو، بر شیشه‏ها رحم کن» [۱۲۸۶]. و در صحیحین مانند این از انس، چنانکه در البدایه (۴۷/۶) آمده روایت است. و نزد بخاری [۱۲۸۷]از انس روایت است که گفت: پیامبر صنزد بعضی از زنان خود در حالی آمد که ام سلیم لنیز همراه‌شان بود، و گفت: «ای انجشه آهسته، کاروانت شیشه هااند»، ابوقلابه می‏گوید: پیامبر صکلمه‏ای را فرمود، که اگر یکی از شما آن را می‏گفت، حتماً آن را بر وی عیب می‏گرفتید: «کاروانت شیشه هایند» [۱۲۸۸].

[۱۲۸۴] صحیح. ابوداوود (۴۹۹۹) آلبانی آن را در ضعیف ابی داوود (۱۰۶۳) ضعیف دانسته است. [۱۲۸۵] صحیح. احمد (۶/ ۱۶۴) بیهقی (۱۰/ ۱۷) ابوداوود (۵۵۷۸) صحیح الجامع (۷۰۷). [۱۲۸۶] بخاری (۶۱۴۹) مسلم (۲۳۲۳) احمد (۳/ ۱۱). [۱۲۸۷] الأدب (ص ۴۱). [۱۲۸۸] صحیح. بخاری در ادب المفرد (۲۶۴) آلبانی آن را در الصحیحة صحیح دانسته است.