حیات صحابه – جلد چهارم

گریه سیدنا محمد رسول خدا ص

بخاری از عبداللَّه [۱۵۳۳]سروایت نموده، که گفت: پیامبر خدا صفرمود: «برایم بخوان»، گفتم: برای تو بخوانم، در حالی که بر تو نازل شده است؟! گفت: «من دوست دارم که قرآن را از غیر خود بشنوم»، عبداللَّه می‏گوید: آن گاه سوره نساء را خواندم، تا اینکه به اینجا رسیدم:

﴿فَكَيۡفَ إِذَا جِئۡنَا مِن كُلِّ أُمَّةِۢ بِشَهِيدٖ وَجِئۡنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰٓؤُلَآءِ شَهِيدٗا ٤١﴾[النساء: ۴۱].

ترجمه: «آن گاه چگونه خواهد بود، که از هرامت گواهیی بیاوریم، و تو را بر آن‏ها گواه بیاوریم».

پیامبر صفرمود: «بس است، آن گاه ملتفت شدم، که چشم‌هایش اشک می‏ریزند [۱۵۳۴]. این چنین در البدایه (۵۹/۶) آمده است، و بعض قصه‏های وی در نماز خواهد بود.

[۱۵۳۳] عبداللَّه بن مسعود. [۱۵۳۴] بخاری (۴۵۸۲) مسلم (۸۰۰).