حیات صحابه – جلد چهارم

قول پیامبر صدرباره اولاد و زیارت وى از فرزندش ابراهیم

نزد بزار از اسود بن خلف ساز پیامبر صروایت است که: وی حسن را گرفت و بوسید، بعد از آن به آن‏ها پشت کرد وگفت: «فرزند مایه بخیلی، نادانی و ترس است» [۸۰۹]. رجال آن، چنان که هیثمی (۱۵۵/۸) می‏گوید: ثقه‏اند. و بخاری [۸۱۰]از انس سروایت نموده، که گفت: پیامبر صمهربان‏ترین مردم برای عیال خود بود، و پسری [۸۱۱]داشت و آن را برای شیر دهنده‏ای در گوشه‏ای از مدینه داده بود، شوهر آن زن آهنگر بود، و ما هرگاهی نزد وی می‏آمدیم، خانه‏اش پر از دود [۸۱۲]بود، بعد پیامبر صپسرش را می‏بوسید، و بویش می‏نمود [۸۱۳]. ابن سعد (۸۷/۱) مانند این را از انس سروایت نموده است.

[۸۰۹] صحیح. بزار (۱۱۹۱) آلیانی آن را در صحیح الجامع (۱۹۹۰) صحیح دانسته است. [۸۱۰] الأدب (ص۵۶). [۸۱۱] وی ابراهیم است. [۸۱۲] اذخر: گیاهی که بوی مطبوع دارد. [۸۱۳] صحیح. بخاری در ادب المفرد (۳۷۶) و آلبانی آن را صحیح دانسته است.