حیات صحابه – جلد چهارم

عملکرد ابوامامه در این باره

طبرانی از ابوامامه باهلی سروایت نموده که: وی به هر کسی که با وی روبرو می‏شد سلام می‏داد، می‏گوید، من کسی را سراغ ندارم که در سلام دادن بر وی سبقت نموده باشد، جز یهودیی را که باری در پشت ستونی خود را برای وی مخفی نمود و بیرون آمد و به او سلام داد. ابوامامه به آن یهودی گفت: وای بر تو ای یهودی، چه تو را به این کار واداشت؟ گفت: تو را مردی یافتم که بسیار سلام می‏دهی، بنابراین دانستم که این یک فضیلت است، و خواستم به آن عمل کنم، ابوامامه به او گفت: وای بر تو، من از پیامبر خدا صشنیدم که می‏گفت: «خداوند سلام را تحیت برای امت ما، و امان برای اهل ذمه ما گردانیده است» [۸۳۸]. هیثمی (۳۳/۸) می‏گوید: این را طبرانی از شیخ خود بکربن سهل دمیاطی روایت نموده، نسائی وی را ضعیف دانسته و غیر وی گفته‏اند، مقارب الحدیث است.

از محمدبن زیاد [۸۳۹]روایت است که گفت: من وقتی که ابوامامه به طرف خانه خود برمی‏گشت را دستش گرفته بودم، وی بر هر مسلمان، نصرانی، خرد و بزرگی که می‏گذشت می‏گفت: سلام علیکم، سلام علیکم، و وقتی که به دروازه منزل رسید به طرف ما ملتفت شد و گفت: ای برادر زاده‏ام، نبی ما ÷ما را امر نموده است، تا سلام رادر میان خود آشکار سازیم. نزد بخاری [۸۴۰]از بشیربن یسار روایت است که گفت: هیچ کس از ابن عمر بدر سلام دادن نمی‏توانست جلو بزند.

[۸۳۸] ضعیف. طبرانی (۱۸/ ۱۲۹) آلبانی آن را در ضعیف الجامع (۱۵۸۷) و الضعیفة (۳۰۶۴) ضعیف دانسته است. نگا: (۸/ ۳۳) و اللآلی (۲/ ۱۵۵). [۸۳۹] الحلیه (۱۱۲/۶). [۸۴۰] الأدب (ص۱۴۵).