[۱۴۶] همکاری با کفار، [۲۵۶] که منجر به کفر می‌گردد.
س: میزان همکاری با کفار که موجب کفر فرد و خروج او از دین می‌گردد، چیست؟ چون می‌شنویم که (می‌گویند) هر‌کس با مشرک غذا بخورد؛ با او بنشیند و یا از نور چراغ مشرک استفاده کند، حتی اگر قلم او را بتراشد یا دوات در اختیار آن‌‌ها قرار دهد، مشرک است؟ در موارد بسیاری به دلیل داشتن رابطه دولتی و همزیستی در یک مکان با یهود و نصاری رفت وآمد داریم، چارچوب همکاری با اینان که موجب خروج از دین می‌شود، چیست؟ و چه کتاب‌‌هایی این موضوع را بصورت مفصل توضیح داه است، آیا موالات (رابطه‌ی همکاری و دوستی) از شرایط «لااله الا الله» است؟
ج: موالات (همکاری و رابطه‌ی دوستی) با کفار که موجب کفر فرد می‌شود، این است که آن‌‌ها را دوست داشته باشد و علیه مسلمانان یاریشان کند، امّا صرف رفت و آمد با رعایت عدالت، به هدف دعوت به اسلام وحضور در مجالس آن‌‌ها و سفر به دیارشان به هدف ابلاغ و نشر اسلام، موجب کفر نمی‌گردد.
و بالله التوفیق و صلی علی نبینا محمد وآله وصحبه وسلم.
انجمن دایمی پژوهش‌‌های علمی وافتاء (۲/۴۷)
[۲۵۶] این بحث در فصل اول ذکر گردید، در این فصل به خاطر مناسبت موضوع، تکرار شده است.