فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۲۰] نوعیت جهاد فلسطینی ها

س: شریعت اسلامی درباره‌ی جهاد فعلی فلسطینی‌‌ها چه نظری دارد؟ آیا جهاد در راه الله است؟ یا جهاد در راه سرزمین و آزادی وطن؟ آیا جهاد برای راه ر‌هایی وطن، جهاد در راه الله محسوب می‌شود؟

ج: از طریق شهادت و گواهی افراد عادل و مورد اعتماد برای ما ثابت شده است که انتفاضه‌ی فلسطین، جهاد اسلامی است و رزمندگان آن از بهترین مسلمانان‌هستند. چرا که آن‌‌ها در برابر یهود، مظلوم هستند و دفاع از دین، جان و خانواده و فرزندان و به طور کامل خارج کردن دشمن از سرزمین‌هایشان، با توان کامل بر آن‌‌ها واجب است.

افراد معتمدی که با آن‌‌ها در جهاد شرکت داشته‌اند گواهی داده‌اند که‌آنان با شور و اشتیاق و حساسیت برای اجرای شریعت اسلامی در میان خود، کوشا بوده‌اند. لذا وظیفه‌ی دولت‌‌های اسلامی و بقیه‌ی مسلمانان است که آن‌‌ها را تأیید و حمایت کنند تا از شر دشمنان خلاص‌شوند و به سرزمین‌‌های خود بازگردند. بدین وسیله به این فرموده‌ی الله عمل کنند: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَٰتِلُواْ ٱلَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ ٱلۡكُفَّارِ وَلۡيَجِدُواْ فِيكُمۡ غِلۡظَةٗۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِينَ١٢٣﴾ [التوبة: ۱۲۳]. «ای مؤمنان با کافرانی بجنگید که به شما نزدیک‌ترند، و باید که در (جنگ) از شما شدّت وحدّت بینند، و بدانند که الله با پرهیزگاران است».

نیز می‌فرماید: ﴿ٱنفِرُواْ خِفَافٗا وَثِقَالٗا وَجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ٤١﴾ [التوبة: ۴۱]. «ای مؤمنان! به‌سوی جهاد حرکت کنید سبک بار یا سنگین بار و با مال و جان در راه الله پیکارکنید. اگر دانا باشید می‌دانید که این به نفع خود شما است».

و آیات: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ هَلۡ أَدُلُّكُمۡ عَلَىٰ تِجَٰرَةٖ تُنجِيكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ١٠ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتُجَٰهِدُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ١١ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡ وَيُدۡخِلۡكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ وَمَسَٰكِنَ طَيِّبَةٗ فِي جَنَّٰتِ عَدۡنٖۚ ذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ١٢ وَأُخۡرَىٰ تُحِبُّونَهَاۖ نَصۡرٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَتۡحٞ قَرِيبٞۗ وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ١٣﴾ [الصف: ۱۰ – ۱۳]. «ای مؤمنان آیا شما را به معامله‌ای رهنمود سازم‌که شما را از عذاب بسیار دردناک دوزخ رها سازد؟ (و آن این است که) به الله و پیامبرش ایمان می‌آورید، و در راه الله با مال و جان جهاد می‌کنید اگر بدانید این برای شما از هر چیزی بهتر است. (اگر این تجارت را انجام دهید الله) گناهانتان را می‌بخشاید و شما را به باغ‌های بهشتی داخل می‌گرداند که از زیر آن جویبارها روان است، و شما را در منازل و خانه‌های خوبی جای می‌دهدکه در باغ‌های بهشت جاویدان و ماندگار، واقع شده‌اند. پیروزی و رستگاری بزرگ همین است (گذشته از این نعمت‌ها) نعمت دیگری که نصرت الله و فتح نزدیکی است (منظور فتح مکه) و مؤمنان را به این مژده بده».

از رسول الله ج روایت است که فرمودند: «جَاهِدُوا الْـمُشْرِكِينَ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ وَالْـسِنَتِكُمْ» [۱۱۱۹]. «با مشرکان به وسیله‌ی جان و مال و زبان تان جهادکنید».

لذا چون آن‌‌ها مظلوم واقع شده‌اند بر برادران مسلمانشان واجب است که آن‌‌ها را علیه ظالم یاری‌کنند. چرا که رسول الله ج می‌فرماید: «الْـمُسْلِمُ أَخُو الْـمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَلَا يُسْلِمُهُ». «مسلمان برادر مسلمان است بدین جهت به او ظلم نمی‌کند و او را تسلیم (ظالم) نمی‌نماید». [۱۱۲۰]

و سخن پیامبر ج که می‌فرماید: «انْصُرْ أَخَاكَ ظَالِمًا أَوْ مَظْلُومًا». «برادرت را چه مظلوم باشد و چه ظالم یاری ‌کن»؛ اصحاب گفتند:‌ای رسول الله! کمک به مظلوم روشن است ولی چگونه به ظالم کمک کنیم؟ رسول الله ج فرمود: «تَحجُزُهُ عَنْ الظُّلْمِ؛ فَذَلكَ نَصْرُكَ إِيَّاهُ». «دست او را بگیرید واز ظلم کردن باز دارید» [۱۱۲۱].

احادیث زیادی در وجوب جهاد در راه الله، یاری مظلوم و عقب راندن و دور کردن ظالم وجود دارد.

از الله می‌خواهیم که مجاهدان فی سبیل الله در فلسطین و دیگر نقاط را بر دشمنان‌شان پیروز گرداند. آن‌‌ها را بر کلمه‌ی حق متحد گرداند و مسلمانان را در یاری رساندن به آن‌‌ها و در قرار گرفتن در صفشان توفیق دهد و دشمنان اسلام را در هر کجا که هستند خوار گرداند و عذاب خود را که از قوم مجرم برداشته نمی‌شود، بر آن‌‌ها نازل کند که او سمیع و قریب است.

شیخ ابن باز، هدایة السالکین (۲/۳۵۴، ۳۵۵)- جمع: محمد بن ریاض السلفی

[۱۱۱۹] احمد (۳/۲۵۱،۱۵۳،۱۲۴)، و ابوداود (۲۵۰۴) و نسائی (۳۰۹۸) و دارمی (۲۴۳۱) و ابن حبان (۴۷۰۸) و حاکم ۲/۸۱ (۲۴۲۷) و صححه و وافقه الذهبی. [۱۱۲۰] متفق علیه صححه بخاری (۲۴۴۲) (۶۹۵۱) مسلم (۲۵۸۰). [۱۱۲۱] بخاری (۲۴۴۴،۶۵۹۲) مسلم ۲۵۸۴.