[۶۷] حکم بردن عروس در جایگاه ویژه
س: بین زنان مرسوم است که عروس را از سالن برگزاری مراسم عروسی به محلی می‌برند که از قبل آماده نموده‌اند. جایگاه سکو مانندی که با انواع گل و وسایل زینتی آراسته شده است. عروس در حضور کسانی که در مراسم عروسی شرکت کرده‌اند، در این جایگاه می‌نشیند. زنان دف می‌زنند. اشعاری در مدح پیامبر ج و مشتمل بر ذکر و دعای خیر و عرض تبریک برای عروس و داماد می‌خوانند. حکم این مراسم چیست؟ حکم رقص زنان با این اشعار چیست؟
ج: چنین عملی از رسومی است که جدیداً مُد شده است. بنابراین می‌توان گفت این امور نو پیدا، بدعت هستند؛ زیرا اصل در طبیعت و سرشتِ زنان، حیا و وقار است. بخصوص عروس خانم که باید از همه بیشتر اهل حیا و شرم و آزرم باشد. آرایش عروس خانم ویژه‌ی داماد است. و باید از نگاه دیگران مصون بماند. خود نمایی عروس در حضور جمع و قرار گرفتن آن در جایگاه ویژه تا بیشتر جلب توجه نماید، برخلاف شرم و آزرم فطری است که خانواده‌ی ایشان باید از این کار جلوگیری کنند و اجازه ندهند عروس به این صورت توهین شود؛ بلکه عروس را مستقیماً پیش داماد ببرند.
زدن دف بدون سنج و آواز بلند جایز است. رسول الله ج فرموده است: «أَعْلِنُوا النِّكَاحَ، وَاضْرِبُوا عَلَيْهِ بِالدُّف» [۱۳۵۴]. «نکاح را بین مردم اعلان کنید و در مراسم آن دف بزنید».
تا نشانه‌ی برگزاری مراسم جشن و سرور و شادی باشد. خواندن اشعار با مضامین خوب از قبیل: عرض تبریک به عروس و داماد و ذکر و درود بر پیامبرج اشکالی ندارد. اما با این شرط که خواندن این موارد به صورت ترانه و خوش آوازی در حدی نباشد که تحریک کننده باشد. شرط دوم این که این اشعار در مجلس زنانه با زنان خوانده شود. و زمان آن بعد از بردن عروس نزد داماد نباشد. رقص زنان همراه با اشعار خوب، بدون مبالغه و زیاده روی در این کار و بیدار ماندن در تمام شب، جایز است.
فتوا با امضا و گفتار و املای شیخ ابن جبرین
[۱۳۵۴] الترمذی (۱۰۸۹) بزیادة فیه، و قال: «حسن غریب فی هذا الباب، و عیسی بن میمون الأنصاری یضعف فی الحدیث»، و ابن ماجه (۱۸۹۵) بلفظ: «واضربوا عليه بالغِرْبَال»، و فیه خالد بن إلیاس، قال أحمد: «متروک الحدیث» و هو حدیث حسن بشواهده؛ انظر: «مصباح الزجاجة» (۲/۱۰۶،۱۰۵). و الغربال: هو الدّف.