[۵۷] حکم دست دادن با زن نامحرم از پشت حایل
س۱- بعضی جا‌ها اینطور است که بعضی مرد‌ها با زنان نامحرم دست می‌دهند و زن چادرش را روی دست می‌گذارد و با چادر به مرد دست می‌دهد، وقتی که به این مرد اعتراض می‌شود، می‌گوید: من دست ندادم او چادرش را پائین کشید و من دستم به دستش نخورد...حکم چیست؟
ج۱- جایز نیست که مرد با زن نامحرمی دست بدهد. نه به صورت مستقیم و نه غیر مستقیم؛ زیرا دست دادن با زنان نامحرم با حایل و مانعی چیزی را عوض نمی‌کند؛ زیرا مرد دست زن را می‌گیرد و دستش با آن بر خورد می‌کند، پس به هیچ صورت با حایل و بدون حایل دست زدن با زن نامحرم جایز نیست.
س۲- آیا حدیثی که می‌گوید: «لئن يُضْرَب أحدكم بمِخْيَطٍ في رأسه خيرٌ من ان يصافح امرأة لاتَحِلُّ له». «اگر سوزنی در سر یکی از شما فرو برده شود بهتر است که با زنی دست دهد که برایش نامحرم است [۱۹۵۵]». حدیث صحیح است؟
ج۲- این روایت، از احادیث وعید است، و در مورد - صحت یا ضعف- آن بحث کوچکی هست، اما از احادیث وعید است که بوسیله آن از امر ناپسندی منع می‌شود.
الشیخ ابن عثیمین- لقاءات الباب المفتوح (س۴۰۱).
س۳- جایز نیست که مرد با زن نامحرم دست بدهد، حتی اگر زن با لباسش دست خود را بپوشاند؟ چون بخاری از عروه و از عایشهس روایت می‌کند وقتی داستان بیعت پیامبر ج با زنان را تعریف می‌کند می‌گوید: نه سوگند به خدا هرگز دست پیامبر ج در بیعت به دست زنی نخورده است، و ایشان با زنان فقط با این جمله بیعت می‌کردند: «قد بايَعّتُكُنَّ علي ذلك [۱۹۵۶]. (بر این چیز‌ها با شما بیعت نموده ایم)
امام احمد با سند صحیح از أمیمة بنت رقیقه ل روایت می‌کند که گفت: با گروهی از زنان برای بیعت نزد پیامبر ج آمدیم، او از ما براموری بیعت گرفت که در قرآن ذکر شده‌اند...راوی می‌گوید: ما به پیامبر ج گفتیم‌ای رسول خدا! آیا با ما دست نمی‌دهید؟
پیامبرج فرمود: «إِنِّى لاَ أُصَافِحُ النِّسَاءَ، إِنَّمَا قَوْلِى لاِمْرَأَةٍ وَاحِدَةٍ قَوْلِى لِمِائَةِ امْرَأَةٍ [۱۹۵۷]. «من با زنان دست نمی‌دهم، بلکه سخن من به یک زن مانند سخن من به صد زن است».
پیامبر ج برای ما بهترین الگو است، چنان که خداوند در مورد ایشان می‌فرماید: ﴿لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا٢١﴾ [الأحزاب: ۲۱]. «به راستى براى شما، براى کسى که [پاداش ] خداوند و روز قیامت را امید مى دارد و خداوند را بسیار یاد مى کند، در رسول خدا سرمشقى نیکوست (۲۱)».
وبالله توفیق، وصلی الله علی نبینا محمدوآله وصحبه وسلم.
فتاوی اللجنةالدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء. (۱۷/۲۹، ۳۰).
[۱۹۵۵] الطبرانی فی«الکبیر» ۲۰/۲۱۱، ۲۱۲ (۴۸۶، ۴۸۷)بنحوه مرفوعاً، و ابن أبی شیبة فی «المصنف» (۱۷۳۱۶)موقوفاً علی معقل بن یسار قال الهیثمی فی «مجمع الزوائد» (۴/۳۲۶): «رواه الطبرانی و رجاله رجال الصحیح»، و صحح الألبانی رفعه کما فی «السلسلة الصحیحة» (۱/۴۴۷)، و المخیط: یکی از ابزار دوزندگی است، مانند: سوزن و امثال آن. [۱۹۵۶] بخاری (۵۲۸۸) مسلم (۱۸۶۶). [۱۹۵۷] تخریج در فتوای سابق گذشت.