[۷۶] فرزند متأهل می‌تواند از زندگی با خانواده‌ی خویش، صرفنظر کند تا آسایش خود و همسرش را فراهم کند
س: جوانی بیست ساله و متأهل هستم که با دختر عمویم ازدواج کرده ام، چهار ماه از زندگی زناشویی ما می‌گذرد من و همسرم در منزل پدری همراه با بقیه‌ی اعضای خانواده با هم زندگی می‌کنیم، در یکی از روز‌ها بین خانواده‌ی بنده و همسرم سوء تفاهمی‌آیجاد شده بود که همسرم به منزل پدرش رفته بود، من هم به دنبالش رفتم، همسرم از من خواست منزلی کرایه کنم تا به صورت مستقل زندگی کنیم. پیشنهاد همسرم را با خانواده ام مطرح نمودم آنان مخالفت کردند؛ چنانچه بنده با نظر خانواده ام مخالفت کنم و با همسرم بصورت مستقل در منزلی جداگانه زندگی کنم گناهکار می‌شوم؟
ج: بیشتر خانواده‌‌ها به نوعی با این مشکل مواجه هستند، در چنین شرایطی شخص باید بکوشد بین همسر و خانواده‌اش الفت و محبت ایجاد کند و با کسی که مقصر است همراه با مهربانی و دلسوزی گفتگو کند و کدورتها را از بین ببرد؛ زیرا الفت و محبت از هر چیزی مهمتر است.
اگر این امر امکان پذیر نشد، اشکال ندارد که شخص به صورت مستقل و جداگانه زندگی کند؛ چه بسا که این کار به خیر و صلاح همه باشد تا این که رفته رفته کدورتها از بین برود و بین خانواده‌‌ها صلح و آشتی و صفا و صمیمیت بر قرار شود. چنانچه منزل جدید نزدیک منزل پدری باشد بهتر است تا به راحتی بتوانند از همدیگر خبر بگیرند و دید و بازدید کنند. بنابراین اگر شخص، رعایت حال خانواده‌ی خویش را داشته باشد و در عین حال با همسرش جداگانه زندگی کند این کار بهتر و شایسته تر است.
شیخ ابن عثیمین – نور علی الدرب (الحل ة الثانیة) (ص ۵۰، ۵۱)