[۶۴] حکم خوردن ذبیحه‌ی روافض:
س: قبیله‌ی ما و برخی قبایل عراقی که دارای مذهب شیعه هستند در نواحی شمال زندگی می‌کنیم. این گروه شیعی گنبد و بارگاه را پرستش می‌کنند و بارگاه‌‌ها را به اسم حسن و حسین وعلی نام گذاری می‌کنند؛ هنگام برخاستن می‌گویند: یا علی یا حسین. برخی از افراد قبیله‌ی ما با برخی از این افراد ازدواج کرده‌اند ودر جمیع موارد با هم ارتباط و رفت و آمد دارند، بنده با این‌‌ها صحبت نموده ام؛ اما گوششان بدهکار نبود، اکثر این‌‌ها در روستا‌ها زندگی می‌کنند، بنده اهل علم نیستم تا با آنان صحبت کنم؛ اما خودم با این افراد رفت و آمد ندارم و شنیده ام که ذبیحه‌ی این افراد حلال نیست، برخی ذبیحه‌ی آنان را می‌خورند و بی‌توجه هستند! از شما تقاضا داریم ما را توجیه و ارشاد نمایید.
ج: طبق اظهارات شما مبنی بر به فریاد خواندن علی و حسن و حسین و دیگران، این افراد مشرک بوده و از دایره اسلام خارج هستند. ما مسلمانان اجازه نداریم به آنان زن بدهیم و از آن‌‌ها زن بگیریم و نمی‌توانیم از ذبیحه‌ی این افراد بخوریم.
الله تعالى می‌فرماید: ﴿وَلَا تَنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكَٰتِ حَتَّىٰ يُؤۡمِنَّۚ وَلَأَمَةٞ مُّؤۡمِنَةٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكَةٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَتۡكُمۡۗ وَلَا تُنكِحُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤۡمِنُواْۚ وَلَعَبۡدٞ مُّؤۡمِنٌ خَيۡرٞ مِّن مُّشۡرِكٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكُمۡۗ أُوْلَٰٓئِكَ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَٱللَّهُ يَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلۡجَنَّةِ وَٱلۡمَغۡفِرَةِ بِإِذۡنِهِۦۖ وَيُبَيِّنُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ٢٢١﴾ [البقره: ۲۲۱]. «و با زنان مشرک تا ایمان نیاورند ازدواج نکنید، و بی‌گمان کنیز مؤمنی از زن آزاد (مشرک) بهتر است، اگرچه (زیبایی یا ثروت یا موقعیت او) شما را به شگفتی انداخته باشد، و (زنان و دختران خود را) به ازدواج مردان مشرک در نیاورید، مادامی که ایمان نیاورند. و بی‌گمان غلام مؤمنی از مرد مشرکی بهتر است اگرچه شما را به شگفتی انداخته باشد. آنان به‌سوی آتش (دوزخ) دعوت می‌کنند و الله به‌سوی بهشت و آمرزش به فرمان خود و توفیق خویش دعوت می‌کند، و الله آیات خود را برای مردم روشن می‌سازد تا این که یاد آور شوند».
و بالله التوفیق، و صلی الله علی نبینا محمد و آله و صحبه و سلم
فتاوای انجمن دائم پژوهش‌‌های علمی و افتا (۲/۲۶۴).