[۴] حکم ممانعت از ازدواج دختران
س: وقتی یک نفر برای خواستگاری دختری می‌آید، اما سرپرست به خاطر ممانعت از ازدواج به خواستگار جواب رد می‌دهد و از ازدواج دختری که تحت کفالت اوست، جلوگیری می‌کند. اسلام در این مورد چه حکم می‌کند؟
ج: اولیای خانواده‌‌ها و دختران موظف هستند وقتی که یک نفر واجد شرایط و هم کفو با دختر برای خواستگاری می‌آید و دختر هم رضایت دارد، موافقت کند. به دلیل دستور رسول الله ج که فرموده‌اند: «إِذَا خَطَبَ إِلَيْكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلُقَهُ فَزَوِّجُوهُ إِلَّا تَفْعَلُوا تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْـأَرْضِ وَفَسَادٌ عَرِيضٌ» [۱۲۹۰]. «هر زمان شخصی که شما دین و اخلاق او را می‌پسندیدید برای خواستگاری نزد شما آمد او را داماد کنید و گر نه فتنه و فساد در زمین فرا گیر خواهد شد».
ممانعت از ازدواج دختران به دلیل این که با پسر عمو یا یکی از بستگان ازدواج نمی‌کند.
کاری ناجایز و حرام است. ممانعت از ازدواج دختران و تعیین مهریه‌‌های سنگین کار درستی نیست. خلاصه ممانعت از ازدواج دختران به هر دلیلی از دلایل غیر شرعی که باشد، ناجایز است. در این میان متولیان امر از حکّام و قضات باید جلوی کسانی را که مانع ازدواج دختران تحت سرپرستی خویش می‌شوند، بگیرند و سرپرستی دختر را به یکی دیگر از خویشاوندان نزدیکتر بسپارند تا از این ستم و داوری ناعادلانه جلوگیری شود و عدالت در مورد آنان اجرا شود.
شیخ ابن باز – کتاب الدعوة ص (۱۶۵)
[۱۲۹۰] از حدیث ابوهریرة س ترمذی (۱۰۸۴) و مرسل بودن حدیث را ترجیح داده است. ابن ماجه (۱۹۶۷) حاکم ۲/۱۶۵ (۲۶۹۵)، طبرانی در "الاوسط (۷۰۷۴،۴۴۶) و از حدیث ابی حاتم س ترمذی (۱۰۸۵) و قال: «حسن غریب» طبرانی در الکبیر ۲۲/۲۹۹ (۷۶۲) بیهقی در سنن کبری (۱۳۲۵۹) آلبانی در صحیح سنن ترمذی (۸۶۶،۸۶۵) حدیث را حسن قرار داده است.