[۴۹] حکم تخصیص آیات مشخصی برای بیماریهای مشخصی
س: حکم تخصیص آیات مشخصی و تکرار آن با تعداد مشخصی برای امراض معینی، مانند اینکه آیات مشخصی از سوره مشخصی با تعداد معینی برای مرض سرطان و غیره بخواند چیست؟
ج: خداوند متعال میفرماید: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٞ وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ﴾ [الإسراء: ۸۲]. «و ما آیاتی از قرآن را فرو میفرستیم که مآیهی بهبودی و رحمت مومنان است، ولی بر ستمگران جز زیان نمیافزاید».
ظاهر آیه این است که از قرآن آیاتی هست که خواندن آن سبب شفا و رحمت میباشد، علما گفتهاند: (مِنْ) برای بیان جنس است. یعنی جنس قرآن شفا و رحمت است، تردیدی نیست که آیاتی هست که بر این امر دلالت میکند که از آن برای شفا استفاده شود.
در حدیث ابی سعید س ثابت است که سوره فاتحه برای علاج کسی که مار یا عقربی او را نیش زده خوانده میشد؛ و پیامبر ج این را تأیید کرد و فرمود: «وَمَا أَدْرَاكَ آنها رُقْيَةٌ [۱۷۵۵]«از کجا دانستی که سوره فاتحه برای دم کردن بیماران است».
در حدیثی دیگر آمده: «فَاتِحَةُ الْـكِتَابِ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ [۱۷۵۶] «سوره فاتحه شفای هر دردی است».
ثابت است که آیة الکرسی سبب حفاظت از وسوسه شیطان میباشد [۱۷۵۷]، و از سلف، یعنی از صحابه و تابعین ثابت است که با بعضی از آیات قرآنی و دعاهای نبوی علاج میکردند، و آیات سه گانه سحر در سوره اعراف و یونس و طه برای سحر تجربه شدهاند.
ثابت شده که در باطل کردن سحر و معالجه کسی که نمیتواند با همسرش همخوابی نماید مؤثرند، و همچنین خواندن سورهء فلق و سوره ناس و تکرار آیات و استعاذه اشکالی ندارد. چنان که از پیامبر ج ثابت است که به هنگام خواب هر دو کف دستش را میگرفت و در آن فوت میکرد و سپس (قل هو الله احد) و (قل أعوذ برب الفلق) و (قل أعوذ برب الناس) را میخواند، سپس دستهایش را به بدنش میمالید، و از سر و صورت شروع میکرد، و این کار را سه بار انجام میداد. پس هر کسی سه بار دعایی را بخواند اشکال ندارد.
فتوا با امضای شیخ ابن جبرین.
[۱۷۵۵] بخاری (۵۷۳۶) مسلم (۲۲۰۱). [۱۷۵۶] الدارمی (۳۳۷۰)، و البیهقی فی «شعب الإیمان» (۲۳۶۷). قال السیوطی فی «الدر المنثور» (۱/۱۵): «بسندٍ رجاله ثقات». [۱۷۵۷] یشیر إلی حدیث أبی هریرة س و فیه: قال له الجنیّ: «دعنی أعلمک کلمات ینفعک الله بها، قال أبوهریرة: و ما هن؟ قال: إذا أویت إلی فراشک فاقرأ آیة الکرسی « اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ» حتی تختم الأیة، فإنک لن یزال علیک من الله حافظ و لا یقربنک شیطان حتی تصبح»، البخاری (۲۳۱۱).