[۱۱۰] حکم تلقیح مصنوعی
س: تلقیح مصنوعی – نوزاد لوله آزمایشگاهی- یعنی این که نطفه‌ی مرد گرفته می‌شود و توسط پزشک با ابزار مخصوص در رحم زن گذاشته می‌شود، حکمش چیست؟
ج: تلقیح مصنوعی یعنی این که آب منی مرد را می‌گیرند و به وسیله‌ی آمپول و لوله در رحم زن می‌گذارند، بسیار خطرناک است. چه تضمینی هست که پزشک نطفه‌ی این مرد را در رحم زنی دیگر نگذارد؟ بنابراین به نظر ما باید سدّ باب شود و جلوی این کار گرفته شود و ما به جایز بودن آن فتوا نمی‌دهیم؛ مگر آن که مرد و زن و پزشک را بشناسیم و برای ما قضیه کاملاً روشن باشد؛ اما این که دروازه‌ی این کار کاملاً باز باشد، بیم آن می‌رود که مصیبتی درست شود. مسئله‌ی ساد‌های نیست چون اگر فریبی رخ دهد، در نسب‌‌ها هرج و مرج پیش می‌آید و این در شریعت حرام است، بنابراین رسول الله ج می‌فرماید: «لَا تُوطَأُ ذَاتِ حَمْلٍ حَتَّى تَضَعَ» [۱۳۹۳]. «زن حامله تا وقتی وضع حمل نکرده ازدواج نشود».
بنابراین من به این کار فتوا نمی‌دهم؛ مگر آن که قضیه‌ی معینی باشد که در آن شوهر و زن و پزشک را بشناسم.
شیخ ابن عثیمین- لقاءات الباب المفتوح (س ۹۲۱)
[۱۳۹۳] احمد (۳/۸۷،۶۲،۲۸) و ابوداود (۲۱۵۷) و دارقطنی۴/۱۱۲ (۳۴) و دارمی (۲۲۹۵) و حاکم ۲/۱۹۵ (۲۷۹۰) و آلبانی در "صحیح ابوداود" آن را صحیح دانسته است. (۱۸۸۹).