فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۱۷۲] مسافرت به کشورهای کفر و فسق برای گذراندن ماه عسل

س: بسیاری از مردم در سفرهایشان به خارج از کشور‌های اسلامی می‌روند که در این سفر‌‌ها با بی‌پروایی مرتکب گناهان می‌شوند بویژه آن‌‌هایی که برای گذراندن آن‌چه ماه عسل می‌نامند، به خارج سفر می‌کنند لذا از شما استاد محترم استدعا دارم که فرزندانِ برادران مسلمان و مسولان حکومتی را نصحیت کنید تا به این موضوع مهم توجه کنند؟

ج: الحمد لله والصلاه والسلام علي رسول الله وعلي آله واصحابه ومن اهتدي بهداه. امّا بعد:

شکی نیست که مسافرت به کشور‌های کفر، خطر بزرگی در پی دارد و این خطر فقط به وقت ازدواج، ماه عسل و دیگر اوقات محدود نمی‌شود، لذا بر فرد مؤمن واجب است که تقوای الهی را پیشه کند و از اسباب خطر بر حذر باشد. مسافرت به کشور‌های مشرکین و به کشور‌هایی که در آن‌‌ها آزادی مطلق حاکم است و کسی جلوی منکرات را نمی‌گیرد، خطر بزرگی برای دین و اخلاق فرد در پی دارد و اگر به همراه همسرش باشد، برای دین وی نیز مضر است. لذا باید تمام جوانان و برادران ما از رفتن به چنین سفر‌هایی خودداری کنند و از ماندن در وقت ازدواج به کشور‌های کفر و دیگر اوقات خوداری نمایند. امید است که الله شما را در مقابل وسوسه‌‌های شیطان کفایت نماید! امّا مسافرت به کشور‌هایی که در آن کفر، گمراهی، انواع فساد اعم از زنا، نوشیدن شراب و انواع کفر و گمراهی‌آزاد است. برای زن و مرد خطر بزرگی در پی دارد، چه بسا افراد صالحی که به این کشور‌ها مسافرت کرده و فاسد برگشته‌اند، حتی چه بسا افراد مسلمانانی (که مسلمان رفتند و) کافر برگشتند پس خطر این سفر‌‌ها زیاد است!.

رسول‌الله ج می‌فرماید: «أَنَا بَرِيءٌ مِنْ كُلِّ مُسْلِمٍ يُقِيمُ بَيْنَ أَظْهُرِ الْـمُشْرِكِينَ» [۳۰۸]. «من از هرمسلما نی که بین مشرکین اقامت کند، بیزارم».

پیامبر ج می‌فرماید: «لَا يَقْبَلُ اللَّـهُ مِنْ مُشْرِكٍ أَشْرَكَ بَعْدَ مَا أَسْلَمَ عَمَلًا حَتَّى يُفَارِقَ الْـمُشْرِكِينَ إِلَى الْـمُسْلِمِينَ» [۳۰۹]. «الله از مشرکی که پس از اسلام آوردن مرتکب عمل شرکی شود تا از مشرکان جدا نشود و به نزد مسلمانان نیاید، [هیچ عملی را] قبول نمی‌کند».

معنای حدیث این است که باید از مشرکین جدا شود. پس واجب است که از مسافرت به کشور‌های کفر حذر شود نه در ماه عسل و نه دیگر اوقات به این کشور‌‌ها مسافرت نکند، علما به صراحت از این سفر‌‌ها منع کرده‌اند و هشدار داده‌اند، مگر کسی که دارای علم و دانش است و برای دعوت به‌سوی الله به آن‌جا مسافرت می‌کند. تا مردم را از تاریکی‌‌ها به نور و هدایت سوق دهد، و خوبی‌‌های اسلام را برای مردم تشریح نماید، احکام دین را به مسلمانان آموزش دهد، راه‌‌های خیر را برای آنان معرفی نموده و آنان را توجیه‌ کند.

امید می‌رود برای چنین فردی و امثال ایشان پاداش عظیم و خیر بزرگی (از جانب الله) برسد، چنین فردی غالباً بدلیل داشتن علم، وتقوی و بصیرت از خطر محفوظ خواهد ماند. امّا اگر بیم داشت که دینش از به خطر می‌افتد نباید به کشور‌‌های کفر برود تا دینش محفوظ بماند. و درپی سالم نگهداشتن دینش از فتنه و ارتداد باشد. لیکن به خاطر هوس‌‌ها (امور شهوانی) و نیاز‌‌های دنیوی سفر به کشور‌‌های کفر، در اروپا.... جایز نیست؛ چرا که خطر بزرگ و پیامد‌‌های و خیم و مخالفت با سنّت پیامبر ج را که از این امر نهی کرده است، در پی دارد. این‌جانب (ابن‌باز) تمام برادران مسلمان را نصیحت می‌کنیم که از سفر به کشور‌‌های کفر یا هر کشور‌های که در آن بی‌بند وباری و فساد آزاد است و جلوی منکرات گرفته نمی‌شود، بر حذر باشند ودر کشور خودش که سلامتی و امنیت در آن وجود دارد و منکرات کم است، بماند، چرا که برایش بهتر، سالم‌تر و برای حفظ دینش بهتر است. والله الموفق والهادي الي سواء السبيل.

شیخ ابن باز مجموع فتاوی و مقالات متنوعة (۳/ ۱۰۶۶)

[۳۰۸] تخریج در فتاوا (۱۵۴) ذکر گردید. [۳۰۹] تخریج آن در فتاوا (۱۶۴) ذکر گردید.