[۳۴] حکم کسی که می‌گوید: توکل برالله نموده ام و به رسول الله ج پناه بردم
س: نظر شما در مورد کسی که می‌گوید: بر الله توکل نموده ام و در حفاظت ذات او هستم و به رسول الله ج پناه گرفته ام چیست؟
ج: دو جمله‌ی اول که ایشان بر الله توکل نموده و خویش را در حفاظت الله قرار داده، کلماتی صحیح هستند، اتفاقاً هرمؤمنی باید این گونه عمل نماید، اما در مورد جمله آخر که گفته «استجرت برسول الله ج» خود را در پناه رسول الله ج قرار داده ام باید گفت که سخنی نادرست است. پس از فوت رسول الله ج پناه بردن به ایشان ناجایز است. زمانی که پیامبر ج در قید حیات بودند پناه خواستن از ایشان در اموری که بر آن قدرت داشت جایز بود؛ الله تعالی فرموده: ﴿وَإِنۡ أَحَدٞ مِّنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ ٱسۡتَجَارَكَ فَأَجِرۡهُ حَتَّىٰ يَسۡمَعَ كَلَٰمَ ٱللَّهِ﴾ [التوبة: ۶]. «و اگر کسی از مشرکان از تو پناه خواست پناهش ده تا کلام الله را بشنود».
پناه گرفتن به پیامبر ج پس از وفات ایشان، شرک اکبر محسوب می‌شود هر زمانی که از شخصی چنین سخنانی شنیده شد باید او را نصیحت نمود؛ زیرا بعضی از کسانی که چنین سخنانی را بر زبان می‌آورند از معنا و مفهوم آن بی‌خبرند وقتی که شما از روی خیر خواهی برای او توضیح دهید که دارد اشتباه می‌کند، امید است که اصلاح شود.
الشیخ ابن عثیمین- فتاوی العقیدة، ص:۲۱۸، ۲۱۷