فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۱۲۳] جایز بودن طلاق به خاطر مصلحت، هرچند پدر و مادر راضی نباشند

س: مردی هستم که با پدر و مادرم به نیکی و خوبی رفتار می‌کنم، پدر و مادرم مرا دستور دادند که با دختر جوانی ازدواج کنم که من او را دوست نداشتم، چون آن دختر شئونات اسلامی را رعایت نمی‌کرد؛ اما پدر و مادرم اصرار می‌کردند. من با این که او را نمی‌خواستم با او ازدواج کردم، آنگاه بعد از ازدواج آن دختر جنّ زده شد. بعد از مدتی الله تعالی او را شفا داد.

من هنوز به خاطر رفتار ناپسندش او را دوست ندارم و کوشیده ام که به خاطر اطاعت از پدر و مادرم او را دوست داشته باشم؛ اما نمی‌توانم. بنابراین می‌خواهم او را طلاق دهم ولی از ناراحتی پدر و مادرم می‌ترسم. لطفاً مرا راهنمایی کنید.

ج: اگر شما این زن را به خاطر مسایل روانی یا اخلاقی دوست ندارید، می‌توانید او را طلاق دهید؛ گرچه پدر و مادرت بر طلاق او موافق نباشند. زیرا آن‌‌ها نمی‌توانند تو را مجبور به زندگی با او بکنند.

رسول الله ج می‌فرماید: «إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِي الْـمَعْرُوفِ» [۱۴۰۴]. «اطاعت در کار خوب، واجب است».

همچنین اگر با اطاعت از آن‌‌ها او را نگاه داری، مقاصد ازدواج تحقق نمی‌یابند.

وبالله التوفیق و صلی الله علی نبینا محمد و آله و صحبه و سلم

فتاوای انجمن دائم پژوهش‌‌های علمی و افتا (۱۸/۱۳۶)

[۱۴۰۴] قسمتی از حدیثی که بخاری (۷۲۵۷،۷۱۴۵،۴۳۴۰) و مسلم (۱۸۴۰) روایت کرده اند.