[۷] حکم ناسزا گفتن به الله تعالی و پیامدهای آن
س: بانوی مسلمانی هستم همراه با همسر و سه فرزندم در دانمارک زندگی می‌کنیم. اسمم به اختصار م. م. م. است. یک بار بر اثر شدت خشم و ناراحتی به ذات پاک الله تعالی ناسزا گفتم. از آن هنگام به بعد همسرم با من صحبت نمی‌کند و معتقد است من مرتد شده ام و نکاحم با او فسخ شده، ذبیحه ام برایش حرام است، از او ارث نمی‌برم، اقامه‌ی نماز جنازه بر من روا نیست، و حق غسل، تکفین و تدفین ندارم بلکه جسدم در بیابان‌انداخته شود تا سگ‌‌ها آن را تکه پاره کنند. اموالم متعلق به مسلمین است، در حالی که از این کارم سخت پشیمان هستم و بار اول است که مرتکب چنین اشتباهی می‌شوم، در مجموع انسانی فهمیده و اهل علم هستم، می‌دانم که مرتکب اشتباه بزرگی شده ام، - همسرم از من خواسته تا مسئله‌ی خود را با شما در میان بگذارم-، آیا برای من راه بازگشت و توب‌های وجود دارد، آیا می‌توانم دوباره با همسرم زندگی را آغاز کنم؟ لطفاً مرا راهنمائی کنید.
ج: بدون هیج تردیدی ناسزا گفتن به ذات پاک الله تعالی به اجماع علمای مسلمین، ارتداد و خروج از دین است و اگر گوینده‌ی این الفاظ توبه نکند باید کشته شود، به دلیل گفته‌ی پیامبر اسلام ج که فرموده‌اند: «لَا يَحِلُّ دَمُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِلَّا بِإِحْدَى ثَلَاثٍ الثَّيِّبُ الزَّانِي وَالنَّفْسُ بِالنَّفْسِ وَالتَّارِكُ لِدِينِهِ الْـمُفَارِقُ لِلْجَمَاعَةِ» [۷۰]. «ریختن خون هیچ مسلمانی جایز نیست؛ مگر بخاطر یکی از این سه مورد: فردی که ازدواج کرده باشد و بعد ازآن مرتکب زنا شود، اگر انسان دیگری را بکشد، از روی قصاص کشته شود و شخصی که دین و آیین خویش را ترک دهد و جماعت مسلمانان را ر‌ها کند».
شما اگر واقعاً توبه کرده و از گفته‌ی خود پشیمان شده اید و تصمیم دارید که مرتکب چنین اشتباهاتی نشوید توبه‌ی شما صحیح است و همسرت می‌تواند همچون گذشته با شما ارتباط داشته باشد و تمام پیوند‌های گذشته بین تو و همسرت هم چون گذشته برقرار است، (بدون اینکه نیازی به تجدید نکاح باشد) زیرا صحابه، مرتدین را پس از بازگشت به اسلام بر همان نکاح قبلی می‌گذاشتند و بین آنان و همسرانشان تفریق و سپس تجدید نکاح نمی‌نمودند، عملکرد صحابه برای ما بهترین الگو است.
و بالله التوفیق. و صلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه و سلم
فتاوای انجمن دایم پژوهش‌‌های علمی و افتا (۲/۲)
[۷۰] بخاری (۶۸۷۸) و مسلم (۱۶۷۶).