[۳۳] حکم لعنت فرستادن بر فرزندان و ناسزا گفتن آنها
س: زنی هست که عادت دارد فرزندانش را نفرین می‌کند و نا سزا می‌گوید و به خاطر هر اشتباه کوچک یا بزرگی آنها را با دست و زبان آزار می‌دهد. زن‌‌های زیادی او را نصیحت کرده‌اند که این عادتش را ترک نماید و پاسخ او این است: شما آنها را لوس کرده‌اید، اینک کار به جایی کشیده که فرزندان از اومتنفر هستند، به سخن او اهمیتی نمی‌دهند و فکر می‌کنند که نهایت همین است که او می‌زند یا فحش می‌دهد.
توضیح دهید از دیدگاه دین موضع من به عنوان شوهر در برابر چنین زنی چگونه باید باشد و چکار کنم تا او درس عبرت بگیرد، آیا او را طلاق دهم و فرزندان را به او واگذار کنم؟ چکار کنم؟ مرا راهنمایی کنید.
ج: نفرین کردن و لعنت فرستادن بر فرزندان از گناهان کبیره است، همچنین لعنت فرستادن بر افرادی که مستحق آن نیستند از گناهان کبیره می‌باشد.
در حدیث صحیح از پیامبر ج روایت است که فرمود: «لَعْنُ الْـمُؤْمِنِ كَقَتْلِهِ» [۱۵۰۸] . «لعنت فرستادن بر مؤمن مانند کشتن اوست».
پیامبر ج در حدیثی دیگر می‌فرماید: «سِبَابُ الْـمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ كُفْرٌ» [۱۵۰۹]. «ناسزا گفتن به مسلمان فسق و جنگ با او کفر است».
پیامبر ج می‌فرماید: «لَا يَكُونُ اللَّعَّانُونَ شُفَعَاءَ وَلَا شُهَدَاءَ يَوْمَ الْـقِيَامَةِ» [۱۵۱۰]. «نفرین کنندگان در روز قیامت شفاعت کننده و گواه قرار نمی‌گیرند».
پس باید آن زن توبه نماید و از دشنام دادن به فرزندانش باز آید، باید به کثرت برای هدایت و صلاح فرزندانش دعا نماید. شما به عنوان شوهر باید همواره او را نصیحت کنی و او را از ناسزا گفتن به فرزندان برحذر داری. اگر نصیحت مفید واقع نمی‌شود و به نظر شما ترک گفتن او سودمند است؛ او را ترک کن؛ امّا در طلاق دادن عجله نکن.
از الله مسألت می‌نماییم که ما و شما و او را هدایت نماید و به همه ما توفیق دهد تا فرزندان را تربیت کنیم. به‌سوی خوبی راهنمایی نماییم تا اخلاقشان درست شود.
شیخ ابن باز، فتاوی المرأة المسلمة ۲/۹۴۱
[۱۵۰۸] بخاری۶۱۰۵، و مسلم ۱۱۰. [۱۵۰۹] بخاری ۴۸، مسلم ۶۴. [۱۵۱۰] مسلم ۲۵۹۸.