[۱۱] حدود دوستی با کفار
س: مسلمانان در چه حدودی می‌توانند با کفار روابط دوستانه داشته باشند که برای خود آنان خطر کفر و خروج از اسلام را نداشته باشد؟ در مواردی می‌شنویم هر کسی با افراد مشرک نشست و برخاست داشته باشد، یا همراه آنان غذا بخورد، یا از نور چراغ آنان استفاده کند، حتی اگر به آنان قلم و دواتی تقدیم کند، خودش مشرک می‌شود، در حالی که ما با یهود و نصاری به دلیل زندگی در یک کشور تعامل داریم، بنابراین توضیح دهید حد و مرز دوستی با کفار که برای انسان خطر خروج از ایمان را نداشته باشد تا کجا است؟ چه کتاب‌هایی در این زمینه به شرح و توضیح پرداخته‌اند؟ آیا دوستی جزو شرایط کلمه‌ی توحید است؟
ج: میزان دوستی با کفار که انسان را از ایمان خارج می‌کند عبارت است از: محبت با کفار، کمک و نصرت کفار علیه مسلمانان. فقط با داشتن روابط عادی و معمول با کفار، انسان از ایمان خارج نمی‌شود، بلکه ما می‌توانیم به منظور دعوت و تبلیغ دین اسلام با کفار ارتباط داشته باشیم، در مجالس آنان شرکت کنیم و به شهر‌ها و کشور‌های آنان سفر کنیم.
و بالله التوفیق. و صلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه و سلم
فتاوای انجمن دائم مباحث علمی و افتا (۲/۴۷)