[۵۱] حکم اختصاص دعای معینی برای طواف
س: دعا‌هایی که در رساله‌‌های مخصوصی و اختصاصاً برای طواف بیت عتیق نوشته شده‌اند، حکم این دعا‌ها در این هنگام چیست؟
ج: التزام به این دعا‌ها جایز نیست؛ زیرا رسول الله ج برای طواف دعای مخصوصی معین نکرده است و تن‌‌ها در میان رکن یمانی و حجر اسود دعای ذیل را می‌خواند: «ربّنا آتِنا فِي‌الدنْيا حَسَنَةً وفيِ الآخِرَةٍِ حَسَنَةً وقِنَا عَذَابَ النّار» [۱۰۵۰].
در سایر اشواط مسلمان هر دعایی را که برایش میسر باشد بخواند، یا الله تعالى را با تسبیح و تهلیل یاد بکند و این اذکاری است که همه توان آنرا دارند. و اما التزام به دعا‌های مخصوص برای هر شوطی از اشواط هیچ اصل و اساسی در شریعت الهی ندارد، بهتر آن است که از التزام به این اذکار جلوگیری شود، خصوصاً این که مردم چنان به این اذکار و دعا‌ها چسبیده‌اند که گویا فرضی از فرائض حج هستند.
همچنین در نزد بعضی‌‌ها رایج است که جماعتی پشت خوانند‌های گرد می‌آیند و خواننده با صدای بلند به خواندن مشغول می‌شود و آن‌‌ها پشت سر او با آواز بلند می‌خوانند و چه بسا خودشان هم نمی‌فهمند که چه می‌گویند و بدین ترتیب تمرکز دیگران را به هم می‌زنند.
دعا وقتی‌که بدون حضور قلب و معرفت معنای آن خوانده شود هیچ سودی به دعاکننده نمی‌بخشد. پس شایسته است که مسلمان برای خودش با حضور قلب دعا کند و باید معنی آنرا بداند تا الله تعالى بوسیله‌ی آن دعا سودی به او برساند.
شیخ ابن فوزان- فتاوای نورٌ علی الدّرب- (۳/۹۶)
[۱۰۵۰] مسند احمد (۳/۴۱۱)، ابوداود (۱۸۹۲)، نسایی در «الکبری» (۳۹۳۴)، ابن حبان (۳۸۲۶)، حاکم ۱/۴۵۵ و ۲/۲۷۷ (۱۶۷۳، ۳۰۹۸). حاکم حدیث فوق الذکر را تصحیح نموده و ذهبی با وی موافق است.