فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۳۴] ضابطه‌ی مسنون برای طول و اختصار نماز

س: برخی از مقتدیان شکایت کردند که من بعد از برخاستن از رکوع، قومه را طولانی می‌کنم. و علت این امر این است که بنده ذکری را که پس از برخاستن از رکوع در حدیث وارد شده همه را می‌خوانم «رَبَّنَا وَلَكَ الْـحَمْدُ حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكاً فِيهِ مِلُ السمُواتِ... الخ». آیا به جای این دعای طولانی دعایی مختصرتر وجود دارد که من آن را بخوانم تا بر نمازگزاران سختی نکرده باشم...؟

ج: بر امام و همچنن بر تمام کسانی که بر کاری گمارده می‌شوند واجب است که جنبه‌ی سنت را در آن مراعات کنند و پیرامون آن تسلیم کسی نشوند. البته هرگاه ضرورت و نیاز ایجاد کند اشکالی ندارد که امام نمازش را مختصر کند، آن گونه که پیامبر ج هم این کار را می‌کرد. ولی در احوال عمومی التزام به سنت مقتضی امامت است. بنابراین بر انجام سنت متعهد باش و به مردم بگو، اگر بر این عمل صبر کنند ثواب صابران را احراز خواهند نمود. ولی چنانچه امام تخفیف و تطویل را به سلایق افراد واگذار کند قطعاً امت اسلامی به فرقه‌‌ها و گروه‌‌های مختلف تقسیم می‌شود و نباید نادیده گرفت که حتی حدود وسط نیز نزد بعضی‌‌ها طویل محسوب می‌شود. پس روش سنت را بر خود لازم بگیر و آن روش معروف و شناخته شده است.

بنابراین به تمام کسانی که امامت مسلمین را در مساجد به عهده دارند نصیحت می‌کنم که به خواندن آنچه که علما در مورد روش نماز رسول الله ج نوشته‌اند حریص باشند؛ مانند کتاب (الصّلاة) از ابن قیم، که کتابی معروف است. و همچنین کتاب (زاد المعاد فی هدی خیر العباد) از ایشان (/).

شیخ ابن عثیمین – کتاب الدعوة (۵) (۲/۹۰، ۹۱)