[۱۲۳] گفتن سخنان نیکو و پسندیده که باعث شادی و انبساط خاطر شود با شیرین سخنی و لطیفه گویی
س: حکم لطیفه گویی در دین اسلامی ما چیست؟ آیا از زمره سخن بیهوده است؟ گفتنی است که در آن دین به مسخره گرفته نمی‌شود.
ج: لطیفه و نکته گفتن، شیرین سخنی، مزاح و شوخی اگر حقیقت و راست باشد اشکالی ندارد به خصوص زمانی که زیاد گفته نشود و پیامبر ج شوخی می‌کرد و جز حق نمی‌گفت.
اما شوخی‌ای که دروغ باشد جایز نیست؛ چون پیامبر ج می‌فرماید: «وَيْلٌ لِلَّذِي يُحَدِّثُ فَيَكْذِبُ لِيُضْحِكَ بِهِ الْـقَوْمَ، وَيْلٌ لَهُ، وَيْلٌ لَهُ». «وای بر کسی که سخنی می‌گوید و دروغ می‌گوید تا مردم را بخنداند، وای بر او، وای بر او [۱۶۷۰]». والله ولی التوفیق
شیخ ابن باز – مجلة البحوث شماره ۲۷ ص ۸۷، ۸۸ .
[۱۶۷۰] احمد (۵/۵، ۷) الدارمی ۲۷۰۲، طبرانی در الکبیر (۹۵۱، ۹۵۲) و ابو داود ۴۹۹۰ و تر مذی ۲۳۱۵ و قال: «حدیث حسن» نسائی در «الکبری» ۱۱۱۲۶ (۱۱۶۵۵) با اسناد جید.