فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۱۰] حکم مذی (آب عشق) و چگونگی پاک کردن آن

س: از پرسیدن و جویا شدن مسایل شرعی نباید خجالت کشید؛ من مردی دارای مذی بسیار هستم، هرگاه وضو می‌گیرم جا‌هایی را که احتمال دارد با مذی آلوده شده می‌شویم، گاهی دچار شک و تردید می‌شوم و با خود می‌گویم شاید جا‌های دیگری که مذی به آن اصابت کرده نشسته باقی مانده است. آیا در چنین حالتی نمازم صحیح است با توجه به این‌که بنده تن‌‌ها شک دارم و مطمئن نیستم که جایی را ترک داده باشم.

ج: اصل، طهارت بدن و لباس است و شک تأثیری ندارد، شما وقتی محلی را که به غالب گمانتان به آنجا مذی اصابت کرده می‌شویید، می‌توانید نماز بخوانید و چیز دیگری بر شما واجب نیست. حکم مذی: مذی نجس است، بنابراین هرگاه از شما مذی خارج شود واجب است که آله‌ی تناسلی را به همراه بیضه بشویید و بر قسمت‌‌هایی از لباس و بدن که مذی به آن اصابت کرده است آب بپاشید. زیرا پیامبر اکرم ج به علی س دستور داد تا آله و بیضه‌‌ها را شسته و وضو بگیرد و آن قسمت از لباس را که مذی به آن رسیده آب بپاشد [۵۹۷].

[۵۹۷] مسند احمد (۱/۱۲۴-۱۴۰)، ابوداود (۲۰۶-۲۱۱) شیح آلبانی (/) در صحیح ابوداود حدیث مذکور را صحیح دانسته است. (۱۹۰-۱۹۶).