[۱۵۹] حکم بزرگداشت اعیاد نصارا
س: استاد گرامی! بین من و دوستانم بحثی دینی رخ داد بر سر این موضوع که برخی از مسلمانان در کشور «غنا» تعطیلات و اعیاد یهود و نصارا را تعظیم می‌کنند حتی تعطیلات خود را می‌گذارند تا عید یهود و نصارا فرا رسد، آن وقت مدارس اسلامی را به مناسبت عیدشان تعطیل می‌کنند اما زمانی که عید مسلمانان می‌رسد مدارس اسلامی را تعطیل نمی‌کنند، و می‌گویند: اگر ما در تعطیلات از آن‌‌ها پیروی کنیم بزودی دین اسلام را می‌پذیرند!؟ استاد گرامی! این کار آن‌‌ها را برای ما توضیح دهید، آیا این عمل از نظر شریعت درست است یا خیر؟
ج: اول: اظهار شعائر دینی بین مسلمانان یکی از سنت‌هاست و ترک اظهار آن، مخالف با راه و روش پیامبر ج است که در حدیث صحیح می‌فرماید: «عليكم بِسُنَّتِي وسُنَّة الخلفاء الراشدين المَهدِيِّين، تَمَسَّكُوا بها، وعَضُّوا عليها بالنَّواجِذ» [۲۷۷]. «راه و روش من و خلفای راشدین ش را بر خود لازم بگیرید و در عمل به آن پایبند باشید وآن را با دندآن‌‌ها محکم نگه دارید».
دوم: برای مسلمان اظهار شادی، خوشحالی و مشارکت در اعیاد کفار و تعطیل کردن کار‌های دینی یا دنیایی جایز نیست، چرا که این مشابهت با دشمنان الله، حرام و از نوع همکاری با آنان در باطل است. پیامبر ج فرموده: «مَن تَشَبَّهَ بقومٍ فهو منهم» [۲۷۸]. «کسی که خود را شبیه قومی‌کند، از همان قوم بشمار می‌رود».
الله تعالى می‌فرماید: ﴿وَتَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَلَا تَعَاوَنُواْ عَلَى ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ﴾ [المائدة: ۲]. «در راه نیکی و تقوا با هم همکاری کنید و [هرگز] در راه گناه و تعدی همکاری ننمایید و از [مخالفت با فرمان] الله بپرهیزید که مجازات الله شدید است».
در این باره توصیه می‌شود به کتاب «اقتضاءالصراط المستقیم» ابن تیمیه مراجعه شود، چون بسیار کتاب سودمندی است.
و بالله التوفیق و صلی الله علی نبینا محمد و آله و صحبه و سلم
انجمن دایم پژوهش‌‌های علمی و افتا (۲/۴۷، ۴۸)
[۲۷۷] احمد (۴/۱۲۶)، ابو داود (۴۶۰۷)، الترمذی (۲۶۷۶) و گوید: «حسن صحیح»، و ابن ماجه (۴۲، ۴۳)، و ابن حبان در«صحیح» (۵)، حاکم ۱/۱۷۴-۱۷۷ (۳۲۹۸- ۳۳۳) و صحیح دانسته و ذهبی او را تایید کرده است. [۲۷۸] أبوداود (۴۰۳۱) بروایت ابن عمر و الطبرانی در الأوسط (۸۳۲۷) بروایت حذیفه و أحمد بروایت ابن عمر س و افزون بر این (۲/۵۰، ۹۲) در فیض القدیر (۶/۱۰۵) بروایت ابن عمر س ... سخاوی گوید: سند آن ضعیف است، البته شواهدی دارد. ابن تیمیه گوید: سند آن جید است. و ابن حجر در الفتح [۱۰/۲۷۱] گوید: سند آن حسن است.