[۹۱] حکم قربانی ریش تراش
س: فردی عادت دارد ریش خود را بتراشد و قصد قربانی نموده و نمی‌تواند از تراشیدن ریش خودداری کند؛ چاره چیست؟
ج: تراشیدن ریش چه در دهه ذی الحجه وچه دیگر ایام حرام است، زیرا این کار گناه و مخالف با سنت و ارشادات رسول الله ج است. لذا ما مسلمانان را از این گناه بر حذر می‌داریم و واجب است که این شخص توبه کند؛ چرا که ریش زینت و زیبایی مرد و هیبت و وقار اوست و وجه تمایزی بین مردان و زنان است و از شعار‌های مسلمانان متعهد نیز به شمار می‌آید. تراشیدن ریش مشابهت با زنان و کافران است.
پیامبرج می‌فرماید: «و من تَشَبَّهَ بِقَومٍ فَهُوَ مِنهُم». «هر‌کسی که خود را مشابه قومی‌کند از آنان است» [۱۰۷۵] .
ضمن این که دربلند نگه داشتن ریش و ر‌ها گذاشتن‌آن نیز مشقت و مشکلی وجود ندارد، بلکه فرد خود را از آزار تیغی که هر روز بر صورتش کشیده می‌شود و دستمزدی که به آرایشگر و یا خرید وسایل آرایشی که هر روز یا هر هفته مبلغ زیادی صرف آن می‌شود، می‌رهاند. این شخص می‌تواند آن مال را صدقه بدهد و اجر و پاداش خود را در سرای آخرت دریافت کند.
با وجود این ما می‌گوییم: او نباید به این بهانه، از قربانی کردن خودداری کند، و این کار نباید او را از قربانی کردن باز دارد. توصیه‌ی ما به او این است که گناه و ترک سنت و عبادت را با هم جمع نکند، در هر حال حتی اگر او این معصیت را ترک نکند با قربانی کردن پاداش آن را دریافت خواهد کرد.
فتوای با امضای شیخ ابن جبرین، مورخه‌ی (۱۹/۱۲/۱۴۲۲)هـ
[۱۰۷۵] احمد (۲/۹۲،۵۰) بزیاده فیه، ابوداود ش/۴۰۳۱،بزار در مسندش (۲۹۶۶)وطبرانی در اوسط (۸۳۲۷) با سند ضعیف، البته با شواهد به درجه‌ی حسن می‌رسد.نگا:: فتح الباری (۱۰/۲۷۱) و فیض القدیر (۶/۱۰۵) (۸۵۹۳).