فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۱۳۴] حکم تفکر برای ارتکاب کارهای حرام

س: اگر کسی برای انجام کار‌های حرام فکر کند حکم آن چیست...مانند اینکه کسی برای دزدی فکر کند، یا فکر زنا را در سرش بپروراند، و حال آنکه او خودش می‌داند که اگر راه‌ها برای او هموار شود چنین کاری نخواهد کرد؟

ج: افکار بدی که به ذهن انسان می‌آید، مانند اینکه به فکر زنا یا خوردن شراب یا دزدی باشد و این کار‌ها را انجام ندهد، فقط به خاطر فکر کردن گناهی به او نمی‌رسد، چون پیامبر ج می‌فرماید: «إِنَّ اللَّـهَ تَجَاوَزَ لِأُمَّتِي مَا حَدَّثَتْ بِهِ أَنْفُسَهَا مَا لَمْ يَتَكَلَّمُوا أَوْ يَعْمَلُوا بِهِ» [۱۶۸۵]. «آنچه در ذهن و خاطر امت من می‌آید خداوند آن را عفو کرده تا زمانی که آن را به زبان نیاورند یا عمل نکنند».

پیامبر ج می‌فرماید: «مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ فَلَمْ يَعْمَلْهَا لَمْ أکتُبهَا عَلَیهِ». «هر کسی برای انجام گناهی اراده کند، (فقط به خاطر اراده کردن) خداوند گناه را برای او نمی‌نویسد». و در عبارتی دیگر آمده: «اكْتُبُوهَا لَهُ حَسَنَةً إِنَّمَا تَرَكَهَا مِنْ جَرَّايَ». «خداوند می‌گوید: آن را برای او به عنوان نیکی بنویسید چون گناه را به خاطر من ترک کرده است» [۱۶۸۶]. یعنی هر کسی گناه را به خاطر خداوند ترک کند، خداوند برایش نیکی می‌نویسد، و اگر به خاطر عواملی دیگر آن را ترک کند، برای او نه گناهی نوشته می‌شود و نه ثوابی، براستی این لطف و رحمت خداوند به بندگانش است، پس ستایش و شکر او را سزاست، هیچ معبود راستینی جز او نیست.

شیخ ابن باز- مجموع فتاوی و مقالات متنوعة (۵/۴۲۴).

[۱۶۸۵] البخاری (۵۲۶۹)، و مسلم (۱۲۷). [۱۶۸۶] البخاری (۶۴۹۱)، و مسلم (۱۲۹،۱۳۱).