فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۵۶] حکم به دست کردن انگشتر نامزدی

س۱: حکم به دست کردن انگشتری که از جنس طلا نباشد، چیست؟ کسانی که متأهل هستند انگشتر را در دست چپ می‌گذارند و کسانی که تازه برای خواستگاری می‌روند آن را در دست راست می‌گذارند.

ج ۱: ما در شریعت اسلامی اصلی برای این کار سراغ نداریم، بهتر آن است که چنین کاری صورت نگیرد، اعم انگشتر نقر‌های یا غیر آن؛ اما پوشیدن انگشتر طلا برای مردان حرام است؛ «اَنَّ الرَّسول ج نَهَی الرجل عن التَّخَتَُّم بالذَّهب» [۱۳۵۲]. «رسول الله ج مردان را از پوشیدن انگشتر طلا نهی فرمودند».

س ۲: حکم استفاده از انگشتر نقره برای مردان؟

ج ۲: پوشیدن انگشتر برای مردان و زنان از امور مبتدعه است، و در مواردی حرام است.

زیرا برخی از افراد معتقدند انگشتر سبب پیوند محبت و دوستی بین زن و شوهر می‌شود، تا جایی که به ما خبر داده‌اند که شوهر بر انگشتر خود اسم همسر خودش را می‌نویسد و خانم بر انگشتر خویش اسم شوهرش را می‌نویسد و هدفشان از این کار ایجاد علاقه و دوستی است، این اعتماد نوعی از شرک است، زیرا زن و شوهر چیزی را سبب پیوند و دوستی می‌دانند که خداوند آن را سبب قرار نداده است، نه سبب شرعی و نه سبب تقدیری، بنابراین چه ارتباطی بین انگشتر و دوستی و محبت وجود دارد؟!

چه بسیارند همسرانی که انگشتر بدست ندارند؛ ولی بهترین رابطه و قویترین محبت و دوستی را دارند. و چه بسیارند همسرانی که با وجود استفاده از انگشتر از ادامه زندگی خسته هستند و روی دیدن همدیگر را ندارند.

پوشیدن انگشتر با این عقیده‌ی فاسد نوعی از شرک است؛ و بدون این عقیده بلکه بصورت عادی، تشابه با غیر مسلمین است؛ زیرا اصل این فرهنگ از نصاری گرفته شده است، بنابراین بر اهل ایمان واجب است از تمام مواردی که در دین او اخلال ایجاد می‌کند فاصله بگیرد.

پوشیدن انگشتر نقر‌های برای مردان، فقط به این لحاظ که دوست دارند انگشتر داشته باشند اشکال ندارد، بدون این که معتقد باشند این انگشتر سبب محبت و دوستی بین زن و شوهر می‌شود.

انگشتری که از جنس نقره باشد پوشیدن آن جایز است، البته انگشتری که از جنس طلا باشد پوشیدن آن برای مردان جایز نیست؛ بدلیل این که پیامبر ج در دست یکی از اصحاب انگشتری دید آن را گرفت و‌انداخت و فرمود: «يَعْمِدُ أَحَدُكُمْ إِلَى جَمْرَةٍ مِنْ نَارٍ فَيَضَعُهَا فِي يَدِهِ». «یکی از شما اخگری از آتش جهنم در دستش می‌گذارد». [۱۳۵۳]

شیخ ابن عثیمین- مجموع فتاوی ورسائل (۱۸/۱۰۰)

[۱۳۵۲] بخاری (۶۲۳۵)،مسلم (۲۰۶۶)، از حدیث براء س. [۱۳۵۳] مسلم (۲۰۹۰).