[۶] کسی که نماز را عمداً ترک می‌کند حکمش چیست؟
س: برادر بزرگترم که برادر پدری ام می‌باشد نماز نمی‌خواند، آیا با او ارتباط و صله رحمی‌داشته باشم؟
ج: کسی که به طور عمد و دانسته نماز را ترک بدهد، طبق صحیح‌ترین اقوالِ علما، کافر است؛ [۶۶۷] هرچند که وجوب آن را هم اقرار و قبول داشته باشد. اگر وجوب آن را منکر باشد به اجماع علما کافر است. رسول الله ج فرموده است:
«رأس اْلأمرِ الإِسْلامُ، وعَمُودُهُ الصّلاَةُ، وذِرْوَة سَنَامِهِ الْـجهادُ» [۶۶۸]. «رأس دین، اسلام است و ستون آن نماز و قله‌ی رفیعش جهاد است».
«إنّ بَينَ الرّجُلِ وبين الشِّرك والکُفرِ تَرك الصَّلاَة» [۶۶۹] . «حد فاصل بین انسان و شرک و کفر ترک نماز است».
«اَلعَهد الّذِی بَينَنَا وبَينَهُم الصَّلاَةُ؛ فَمَن تَرَکَهَا فَقَد کَفَرَ» [۶۷۰]. «مشخصه‌ی ما و آن‌‌ها (کفار و مشرکین) نماز است. هر‌کس آن را ترک کند کافر می‌شود».
کسی که وجوب نماز را انکار کند، تکذیب کننده‌ی الله، پیامبر، اجماع علما و مؤمنان به حساب آمده و بنابراین کفرش نسبت به کسی که از روی سهل انگاری آن را ترک می‌کند، بزرگتر و عظیم تر است.
به هر حال بر مسئولین امر واجب است که فرد بی‌نماز را وادار به توبه نمایند، اگر توبه کرد کاری به او نداشته باشند و در غیر اینصورت باید به قتلش برسانند؛ قطع ارتباط با تارک نماز و قبول نکردن دعوت او واجب است تا این که به درگاه الله تعالی توبه کند و در عین حال نصیحت و دعوت دادنش به‌سوی حق و ترسانیدن وی از عقوبت‌های أخروی واجب است، شاید که توبه کند.
شیخ ابن باز- کتاب الدعوة (۱). ص (۹۳)
[۶۶۷] در مورد کافر بودن تارک نماز (بطور عمد) بین علما اختلاف نظر وجود دارد. عده ای می‌گویند تا زمانی که وجوب آن را انکار نکند کافر نمی‌شود و احادیث کفر بودن تارک نماز را به کفر اصغر تأویل می‌کنند. ولی طبق صحیح ترین فتوا، ترک عمدی نماز موجب کفر (اکبر) می‌شود هر چند که وجوب آن را هم انکار نکند.[مترجم]. [۶۶۸] أحمد (۵/۲۳۱) ترمذی (۲۶۱۶)، ابن ماجه (۳۹۷۳) با سند صحیح. [۶۶۹] مسلم (۸۲). [۶۷۰] احمد (۵/۳۴۶). ترمذی (۲۶۲۱)، نسائی (۴۶۳) و ابن ماجه (۱۰۷۹). ترمذی گفته است: « حسن صحیح غریب ».