فتاوای علمای حرمین در مورد مسائل فقهی معاصر

[۱۴] پاسخ به یک اشکال در مورد ازدواج موقت

س: در بعضی از کتاب‌‌ها خوانده ام که متعه حلال است بدلیل این آیه: ﴿فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ﴾ [النساء: ۲۴].

نکاح متعه بعد از وفات رسول الله ج توسط عمر س حرام شد. خلیفه چهارم علی س می‌گفت: (اگر عمرس متعه را حرام نمی‌کرد، احدی مرتکب زنا نمی‌شد، مگر انسان شقی و بدبخت). لطفاً در این مورد توضیح دهید؟

ج: بله، متعه در ابتدای اسلام جایز بود؛ زیرا مسلمانان تازه به اسلام گرویده بودند، به منظور تألیف قلوب و جلب توجه آنان متعه حلال بود، سپس رسول الله ج در «یوم الفتح» متعه را برای همیشه و تا قیامت حرام اعلام نمود [۱۳۰۴].

عمر س متعه – ازدواج موقت- را حرام ننمود، بلکه از طرف رسول الله ج حرام شده بود. اما این مسئل‌های که شما خوانده اید، برخی در آن به اشتباه رفته‌اند و آن این که عمر س از متعه‌ی حج- حج تمتع- نهی نمودند؛ نه متعة النساء یا همان ازدواج موقت؛ زیرا ازدواج موقت یا متعه در زمان پیامبرج ممنوع شده بود.

اما گفت‌های که به علی س نسبت داده‌اند، از دروغ‌های روافض است و علی س چنین چیزی نگفته‌اند.

آیه۲۴ سوره نساء در مورد نکاح و ازدواج دایم است و منظور از کلمه «اجور» در آیه مهریه است. اجور به معنای مهور است که مترادف یکدیگر هستند.

شیخ ابن جبرین- فتاوی اسلامیة: جمع وترتیب از محمد المسند (۳/۲۳۴)

[۱۳۰۴] (مسلم۱۴۰۶).