باب (۱۸): مناقب عایشهل
۱۵۳۶- «عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّهَا اسْتَعَارَتْ مِنْ أَسْمَاءَ قِلادَةً فَهَلَكَتْ، فَأَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ ج نَاسًا مِنْ أَصْحَابِهِ فِي طَلَبِهَا، فَأَدْرَكَتْهُمُ الصَّلاةُ فَصَلُّوْا بِغَيْرِ وُضُوءٍ، فَلَمَّا أَتَوُا النَّبِيَّ ج شَكَوْا ذَلِكَ إِلَيْهِ، فَنَزَلَتْ آيَةُ التَّيَمُّمِ، ثُمَّ ذَكَرَتْ بَاقِيَ الْحَدِيْثِ وَقَدْ تَقَدَّمَ فِيْ كِتَابِ التَّيَمُّمِ».(بخارى: ۳۷۷۳)
ترجمه: «عایشه لمی‌گوید: گلوبندی را كه از (خواهرم) اسماء به عاریت گرفته بودم، گم شد. رسول الله جچند تن از یارانش را به جستجوی آن فرستاد. در اثنای جستجو، وقت نماز فرا رسید. آنان بدون وضو، نماز خواندند. وقتی نزد نبی اكرم جآمدند و از اینكه بدون وضو، نماز خوانده بودند، شكایت كردند. در نتیجه،آیه تیمم نازل شد. شرح بقیه حدیث در كتاب تیمم، بیان گردید.