باب (۴): اذان گفتن با آواز بلند
۳۶۷- «عَنْ أبي سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُوْلَ الله ج يَقُوْلُ: «إِنَّهُ لا يَسْمَعُ مَدَى صَوْتِ الْمُؤَذِّنِ جِنٌّ وَلا إِنْسٌ وَلا شَيْءٌ إِلا شَهِدَ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»».(بخارى:۶۰۹)
ترجمه: «ابوسعید خدری سمیگوید: از رسول اكرم جشنیدم كه میفرمود: «جن و انس و هر مخلوق دیگری كه صدای مؤذن را بشنوند، روز قیامت برای او گواهی خواهند داد»».