باب (۶۱): این سخن خداوند عز وجل که می‌فرماید: «هنگامی که ابری را دیدند که در افق نمودار است و به سوی سرزمین‌هایشان می‌آید» [احقاف:۲۴]
۱۷۵۶- «عَنْ عَائِشَةَ ل زَوْجِ النَّبِيِّ ج قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج ضَاحِكًا حَتَّى أَرَى مِنْهُ لَهَوَاتِهِ، إِنَّمَا كَانَ يَتَبَسَّمُ...وَذَكَرَتْ بَاقِيَ الْحَدِيْثِ وَقَدْ تَقَدَّمَ فِيْ بَدْءِ الْخَلْقِ».(بخارى: ۴۸۲۹)
ترجمه: «عایشه ل؛ همسر گرامی نبی اكرم جمی‌گوید: هرگز ندیدم رسول الله جچنان بخندد كه فضای داخل دهانش را ببینم. بلكه همیشه، تبسم می‌كرد.
سپس عایشه لبقیه حدیث را ذكر كرد كه شرح آن در كتاب «آغاز آفرینش» بیان شد».