باب (۲۷): حاضران به غائبان ابلاغ نمایند
۸۹- «عَنْ أَبِي شُرَيْحٍ س قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولِ اللَّهِ ج الْغَدَ مِنْ يَوْمِ الْفَتْحِ، يَقُوْلُ قَوْلاً، سَمِعَتْهُ أُذُنَايَ وَوَعَاهُ قَلْبِي وَأَبْصَرَتْهُ عَيْنَايَ حِينَ تَكَلَّمَ بِهِ حَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ: «إِنَّ مَكَّةَ حَرَّمَهَا اللَّهُ وَلَمْ يُحَرِّمْهَا النَّاسُ فَلا يَحِلُّ لامْرِئٍ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أَنْ يَسْفِكَ بِهَا دَمًا، وَلا يَعْضِدَ بِهَا شَجَرَةً، فَإِنْ أَحَدٌ تَرَخَّصَ لِقِتَالِ رَسُولِ اللَّهِ ج فِيهَا، فَقُولُوا: إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَذِنَ لِرَسُولِهِ وَلَمْ يَأْذَنْ لَكُمْ، وَإِنَّمَا أَذِنَ لِي فِيهَا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ، ثُمَّ عَادَتْ حُرْمَتُهَا الْيَوْمَ كَحُرْمَتِهَا بِالأَمْسِ، وَلْيُبَلِّغِ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ»».(بخارى: ۱۰۴)
ترجمه: «ابوشریح سمی‌گوید: فردای روز فتح مكه با گوشهایم شنیدم و با قلبم فهمیدم و با چشمانم نظاره گر آن بودم كه آنحضرت جپس از حمد و ثنای خداوند متعال، فرمود: «مكه جایی است كه خداوند آنرا حرام قرار داده است، نه مردم. پس هر كسی كه به خدا و روز قیامت ایمان دارد، در آن خون ریزی نكند و درختی را قطع ننماید. اگر كسی بخود اجازه دهد و چنین كاری كند و بگوید كه پیامبر كرده است، به او بگویید: خداوند فقط به پیامبرش جآنهم در بخشی از روز،چنین اجازه‌ای داده نه به شما. از امروز، حرمت آن، مانند دیروز میباشد. (آنچه را گفتم) حاضران باید به غائبان، ابلاغ كنند»».