ترجمه صحیح بخاری

باب (۲۱): طلب باران در خطبه روز جمعه

۵۱۲- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س قَالَ: أَصَابَتِ النَّاسَ سَنَةٌ عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ ج، فَبَيْنَا النَّبِيُّ ج يَخْطُبُ فِي يَوْمِ جُمُعَةٍ، قَامَ أَعْرَابِيٌّ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، هَلَكَ الْمَالُ وَجَاعَ الْعِيَالُ، فَادْعُ اللَّهَ لَنَا. فَرَفَعَ يَدَيْهِ، وَمَا نَرَى فِي السَّمَاءِ قَزَعَةً، فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا وَضَعَهَا حَتَّى ثَارَ السَّحَابُ أَمْثَالَ الْجِبَالِ، ثُمَّ لَمْ يَنْزِلْ عَنْ مِنْبَرِهِ حَتَّى رَأَيْتُ الْمَطَرَ يَتَحَادَرُ عَلَى لِحْيَتِهِ ج، فَمُطِرْنَا يَوْمَنَا ذَلِكَ، وَمِنَ الْغَدِ وَبَعْدَ الْغَدِ، وَالَّذِي يَلِيهِ حَتَّى الْجُمُعَةِ الأُخْرَى، وَقَامَ ذَلِكَ الأَعْرَابِيُّ أَوْ قَالَ غَيْرُهُ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ تَهَدَّمَ الْبِنَاءُ وَغَرِقَ الْمَالُ، فَادْعُ اللَّهَ لَنَا. فَرَفَعَ يَدَيْهِ فَقَالَ: «اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلا عَلَيْنَا». فَمَا يُشِيرُ بِيَدِهِ إِلَى نَاحِيَةٍ مِنَ السَّحَابِ إِلاَّ انْفَرَجَتْ، وَصَارَتِ الْمَدِينَةُ مِثْلَ الْجَوْبَةِ، وَسَالَ الْوَادِي قَنَاةُ شَهْرًا، وَلَمْ يَجِئْ أَحَدٌ مِنْ نَاحِيَةٍ إِلاَّ حَدَّثَ بِالْجَوْدِ».(بخارى: ۹۳۳)

ترجمه: «انس ابن مالک سمی‌گوید: در زمان رسول‏ الله جمردم دچار قحطسالی شدند. در یكی از روزهای جمعه كه رسول‏ الله جمشغول ایراد خطبه بود، یكی از اعراب بادیه نشین برخاست و گفت: یا رسول ‏خدا! دام‏ها هلاک شدند و اهل و عیال گرسنه‌اند. برای ما ازخدا طلب باران كن . آنحضرت جدست‏هایش را بلند كرد در حالی كه هیچ ابری در آسمان مشاهده نمی‌شد. راوی می‌گوید: سوگند به خدایی كه جانم در ید اوست، هنوز آنحضرت جاز دعا فارغ نشده بود كه آسمان مدینه، از ابرهایی مانند كوه، پوشیده شد. پس از خطبه، وقتی كه رسول‏الله جاز منبر پابین آمد، قطره‏های باران از محاسن مبارک ایشان، سرازیر بود. روز دوم، سوم، چهارم و تا جمعه بعد، باران ادامه پیدا كرد. در جمعه بعد، همان بادیه نشین یا شخص دیگری از میان جمع، بلند شد و گفت: ای رسول‏خدا! خانه‌ها خراب شد، اموال و دام‏ها غرق شدند. از خدا بخواه كه باران را متوقف سازد. رسول ‏الله جدست به دعا برداشت و فرمود: «پروردگارا! باران را از مدینه به حوالی آن، منتقل ساز». پس به هر پاره ابری كه اشاره می‌كرد، پراكنده می‌شد. و اینگونه، ابرها به اطراف مدینه پراكنده شدند و آسمان مدینه به شكل دایره‌ای خالی از ابر درآمد. و در اثر باران، رودخانه قنات تا یک ماه جاری بود. و هركس از اطراف مدینه می‏آمد، خبر از بارندگی مطلوب می‏داد».