باب (۲۳): خداوند می‌فرماید: مقام ابراهیم را جای نماز قرار دهید
۲۵۵- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّه سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ طَافَ بِالْبَيْتِ للْعُمْرَةِ، وَلَمْ يَطُفْ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ، أَيَأْتِي امْرَأَتَهُ؟ فَقَالَ: قَدِمَ النَّبِيُّ ج فَطَافَ بِالْبَيْتِ سَبْعًا، وَصَلَّى خَلْفَ الْمَقَامِ رَكْعَتَيْنِ، وَطَافَ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ، وَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ الله أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ». (بخارى: ۳۹۵)
ترجمه: «از عبدالله بن عمر بسؤال كردند: اگر شخصی به قصد ادای عمره، بیت را طواف نماید ولی سعی بین صفا و مروه را انجام ندهد، آیا می‌تواند با همسرش، همبستری كند؟ (یعنی می‌تواند از احرام عمره خارج شود)؟ جواب داد: رسول الله جكه به مكه تشریف آورد، نخست، بیت را طواف نمود و دو ركعت، نماز طواف، خواند. سپس بین صفا و مروه، سعی نمود. و آنحضرت جبهترین الگو، برای شماست».
۲۵۶- «عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ ب، قَالَ: لَمَّا دَخَلَ النَّبِيُّ ج الْبَيْتَ، دَعَا فِي نَوَاحِيهِ كُلِّهَا وَلَمْ يُصَلِّ حَتَّى خَرَجَ مِنْهُ، فَلَمَّا خَرَجَ رَكَعَ رَكْعَتَيْنِ فِي قِبَلِ الْكَعْبَةِ، وَقَالَ: «هَذِهِ الْقِبْلَةُ»».(بخارى:۳۹۸)
ترجمه: «عبدالله بن عباس بمیفرماید: هنگامی كه رسول الله جوارد خانه كعبه (یعنی داخل آن) شد، در چهار گوشه آن، دعا نمود. و لی نماز نخواند. و هنگامی كه از خانه كعبه، بیرون آمد، دو ركعت نماز بسوی كعبه، بجای آورد و فرمود: «این است قبله»».